Και ο μήνας έχει εννιά…

Του Αβέρκιου Λουδάρου*

Κεντρικό δελτίο ειδήσεων τηλεοπτικού σταθμού ανήμερα της γιορτής του Αγίου Πνεύματος. Αφού οι παρουσιαστές πέρασαν γενεές δεκατέσσερις τους αν-ορθόδοξους δανειστές που αντί να κάνουν τριήμερο συνεδρίαζαν για χάρη μας λες και τους έχουμε ανάγκη, αφιέρωσαν εκτενή ρεπορτάζ στην έξοδο του τριημέρου, «τη μεγαλύτερη των τελευταίων ετών, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επαγγελματιών του τουρισμού», όπως ανέφερε ο επαρκώς καταρτισμένος ρεπόρτερ.

«Οι πολίτες άφησαν πίσω τα προβλήματα της κρίσης και έφυγαν προς παραθαλάσσιους προορισμούς για να ξεσκάσουν» πρόσθεσε, ενώ ο φακός ζούμαρε στις καλλίγραμμες λουόμενες που έδειχναν ότι όντως άφησαν πίσω την κρίση και έκαναν την κρίσιμη βουτιά προς την ανάπτυξη. Να και τα πλάνα από την κοσμοπολίτικη Μύκονο, με πρόσωπα χαρούμενα και από τώρα ηλιοκαμένα. Το συμπέρασμα; Το καλοκαίρι έφτασε, η κρίση είναι πίσω μας, η ανάπτυξη ήρθε παρέα με την ελπίδα, καθώς σκίσαμε τα μνημόνια, διώξαμε την επάρατο τρόικα που στερούσε από τον λαό τα μπάνια του, διαγράψαμε το χρέος και ανοίξαμε πάλι την ΕΡΤ.

Προφανώς, οι δανειστές δεν παρακολουθούν τα ελληνικά τηλεοπτικά προγράμματα, ούτε τις ειδήσεις των καναλιών μας. Ευτυχώς. Όχι γι’ αυτούς. Ευτυχώς για μας, γιατί θα είχαν ακόμη περισσότερους λόγους να πιστεύουν ότι τους κοροϊδεύουμε με τα περί ανθρωπιστικής κρίσης.

Εκτός από την πολιτική στην Ευρώπη, είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε και τη λογική. Πλέον, λογικό θα είναι το ελληνικό παράδοξο και παράλογο. Ποιοι άλλοι, πλην ημών, θα έλεγαν και θα έπρατταν ως εξής; Αφήνω πίσω την κρίση και την κάνω για ένα τριημεράκι, στη χειρότερη για ένα μπανάκι σε μια κοντινή παραλία. Έλα μωρέ τώρα, μια ζωή την έχουμε. Για αύριο, για το μέλλον, έχει ο Θεός. Και αν δεν έχει, θα τα καταγγείλουμε ως «τρόικα ουρανού», κάτι δηλαδή σαν την τρόικα εσωτερικού που δεν μας αφήνει ν’ αγιάσουμε.

Από τη μια επίδειξη φτώχειας μπας και μας λυπηθούν, από την άλλη επίδειξη άνεσης. Και σε μια Τρίτη διάσταση, περηφάνια και αξιοπρέπεια. Αντιφάσεις; Ναι, είμαστε πλήρεις αντιφάσεων από τη στιγμή που δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, πού πάμε. Ψηφίσαμε αγέλαστους θιασώτες της κακομοιριάς να μας εκπροσωπούν στην Εσπερία, για να κατατροπώσουμε τον εξωτερικό εχθρό, αλλά εξακολουθούμε να μην καταλαβαίνουμε ότι ο πραγματικός εχθρός κινείται στο εσωτερικό και δεν είναι άλλος από τον ίδιο μας τον εαυτό. Ως πότε θα κοροϊδευόμαστε;

*Ο Αβέρκιος Λουδάρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «άκου νεοέλληνα»