Κίνδυνος για ΣΥΡΙΖΑ: Η αφέλεια χειρότερη απ’την κουτοπονηριά;

Γράφει η Άτροπος

Ο Αλέξης βιάζεται, βιάζεται πολύ να γίνει πρωθυπουργός. Και νομίζω πως δεν μετράει τα λόγια του. Λέει δημόσια πολύ περισσότερα από όσα θα έπρεπε και αναρωτιέμαι πώς θα καταφέρει να τα πάρει πίσω, αν και όταν χρειαστεί.

Δηλώνει πως δεν πρόκειται να αποδεχθεί οποιαδήποτε συμφωνία και αν υπογράψει η συγκυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου για τη μετα -Μνημόνιο εποχή, όπως πριν λίγους μήνες απέρριπτε προκαταβολικά οποιαδήποτε συμφωνία και αν πετύχαινε η κυβέρνηση για την ελάφρυνση του χρέους.

Τελικά, οι δανειστές δεν δέχθηκαν ούτε καν να συζητήσουν το πρόβλημα του χρέους -συνεπώς, τζάμπα οι λεονταρισμοί.
Αλλά και τώρα, δεν συζητούν καν για αποδέσμευση της Ελλάδας από το Μνημόνιο μετά το τέλος του 2014.
Για «κουμπαρά» 10 δισ ευρώ μιλάνε, που θα υπάρξει αν ληφθούν νέα μέτρα από την Αθήνα. Έως εκεί.

Δεν αντιλαμβάνεται, αλήθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ τι σημαίνουν όλα αυτά ή πιστεύει ότι θα πάει στη διαπραγμάτευση με την ηγεσία του ζωσμένη «εκρηκτικά» και με την απειλή «ανατίναξης» όλης της Ευρωζώνης, θα πείσει τους δανειστές να υποχωρήσουν;

Είτε το ένα συμβαίνει, είτε το άλλο, το βέβαιο είναι ότι απαιτεί ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ. Και καλεί τον πρωθυπουργό να μην υπογράψει καμιά συμφωνία.

Αλήθεια, αν απαντήσει «ναι» ο Σαμαράς και στήσει κάλπες στις αρχές Ιανουαρίου, από τις οποίες αναδειχθεί πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας, τι ακριβώς θα κάνει;
Θα απαιτήσει να αρχίσουν διαβουλεύσεις σε εντελώς διαφορετική βάση, έχοντας στο πλευρό του όσους τον ψήφισαν και όσους δεν τον ψήφισαν;

Και αν οι δανειστές απαντήσουν «όχι»; Αν δεν δεχθούν τίποτα από το νέο πλαίσιο που θα προτείνει;

Θα σταματήσει, μήπως, κάθε διαπραγμάτευση και θα αρνηθεί να πάρει τα χρήματα του ΔΝΤ;
Ηρωικό οπωσδήποτε…Και μετά;
Τι θα συμβεί όταν πλησιάζουν οι μέρες που θα λήγει ένα ομόλογο και η χώρα θα απειλείται με χρεοκοπία;
Πού θα βρεθούν τα αναγκαία δισ για να πληρωθεί;

Η γνώμη μου είναι ότι δεν θα φτάσουμε καν έως εκεί. Πριν επαναληφθεί το «έργο» της Κύπρου (όριο στις αναλήψεις από τα ΑΤΜ, κλειστά βενζινάδικα κλπ) τα πράγματα θα έχουν πάρει το δρόμο τους.
Είτε θα έχει υποχωρήσει έντρομη η Μέρκελ (που, μεταξύ μας, δεν το βλέπω) είτε θα έχει συμβιβαστεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, γιατί βιάζεται τόσο πολύ ο Αλέξης Τσίπρας; Γιατί δεν αφήνει Σαμαρά και Βενιζέλο να τελειώσουν τη «βρώμικη» δουλειά με τους τροϊκανούς -πράγμα που θα σημάνει, ούτως ή άλλως, την πολιτική καταδίκη τους;

Στην περίπτωση αυτή θα φτάσουν έως τον Μάρτιο, θα αποτύχουν να εκλέξουν πρόεδρο και θα πάνε σε εκλογές που θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από την επόμενη θα μπορεί να ισχυρίζεται ότι βρήκε τη χώρα δεμένη χειροπόδαρα και, πλέον, δεν μπορεί παρά ελάχιστα να κάνει.

Εκτός και αν… Εκτός και αν όλα αυτά δε λέγονται…έτσι γενικώς, αλλά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πράγματι τα εννοεί. Πιστεύει, δηλαδή, ότι μπορεί τώρα να ανατρέψει το διαπραγματευτικό πλαίσιο και να τρομάξει τόσο πολύ τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ, ώστε να πουν «παραδινόμαστε»…

Στην περίπτωση αυτή φοβάμαι ότι η αφέλεια μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο επικίνδυνη από την κουτοπονηριά…

Αναδημοσίευση από aixmi.gr