Ισχυρή Κεντροαριστερά για προοδευτική διακυβέρνηση

Του Δημήτρη Χατζησωκράτη, μέλους Εκτελεστικής Επιτροπής ΔΗΜΑΡ

Πολύ πριν από τις ευρωεκλογές, αλλά πολύ περισσότερο μετά και τα εκλογικά αποτελέσματα, στο «χώρο» μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ η αναγκαιότητα της παρουσίας μιας συγκροτημένης πολιτικής έκφρασης των υπαρκτών κοινωνικά και πολιτικά υποκειμένων είναι πρόδηλη. Για να σηματοδοτήσει και να επιχειρήσει να βάλει τη σφραγίδα της στην πορεία στην ύστερη μνημονιακή περίοδο και κυρίως στη μετάβαση στη μεταμνημονιακή περίοδο.
Αναφέρομαι στην πολυσυζητημένη ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Θεωρώ αναγκαίο η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, όπως ο Φ. Κουβέλης είχε υποσχεθεί ένα μήνα πριν από τις εκλογές, να αναλάβει πρωτοβουλίες –βεβαίως κάτω από διαφορετικούς όρους– για την έναρξη ενός ανοιχτού και οργανωμένου αλλά όχι ατέρμονος ΔΙΑΛΟΓΟΥ για μια ευρύτερη συνάντηση του χώρου της Κεντροαριστεράς. Άλλωστε, ο ιδρυτικός και προγραμματικός της στόχος για την «ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού» της το επιβάλλει.
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ αυτός πρέπει να γίνει χωρίς αποκλεισμούς και προαπαιτούμενα. Με συμμετοχή όλων των υποκειμένων, σχημάτων, κομμάτων, προσωπικοτήτων, που θεωρούν ότι η υπόθεση αυτή τους αφορά και τους εμπεριέχει (ΠΑΣΟΚ-ΕΛΙΑ, ΠΟΤΑΜΙ –δυνητικά–, ΔΗΜΑΡ, «58» κ.λπ.).
Με μια ξεκάθαρη στόχευση: τη συγκρότηση ενός ισχυρού συμμαχικού σχήματος, που θα μπορεί να διαμορφώσει μια  αυτόνομη κυβερνητική πρόταση της «κυβερνώσας Κεντροαριστεράς», με άξονες τη δημοκρατική μεταρρύθμιση, την ευρωπαϊκή προοπτική, την παραγωγική ανασυγκρότηση με ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας, την κοινωνική συνοχή.
Αλλά και με μια στρατηγική επιδίωξη: Την, από όσο το δυνατόν πιο ισχυρή θέση, συμβολή της ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ στη συγκρότηση μιας κυβέρνησης προοδευτικής κατεύθυνσης μετά τις προσεχείς εκλογές. Και αυτό είναι αναγκαίο, από σήμερα, να τίθεται στη συζήτηση, μια και μείζον ζήτημα αποτελεί η ξεκάθαρη πρόταση για το ποια κυβέρνηση θα μπορεί να υλοποιήσει το πρόγραμμά σου. Αλλά και επιπλέον, μια και είναι απολύτως δεδομένο, με βάση την εκφρασμένη βούληση των Ελλήνων πολιτών, ότι η αυτοδυναμία οποιουδήποτε «χώρου» δεν «παίζει» ούτε τώρα ούτε προσεχώς.
Με βάση τις διαμορφούμενες πολιτικές πραγματικότητες, οι υπαρκτές δυνάμεις που θα μπορούν να συμπράξουν σε μια τέτοια κατεύθυνση δεν είναι άλλες από τη συγκροτούμενη ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ, ως συμμαχικό σχήμα, και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στη βάση θέσεων ή και αλληλοδιάδοχων τοποθετήσεων στελεχών ή και του όλου ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η πρόταση σήμερα εμπεριέχει υπαρκτότατες δυσκολίες πραγμάτωσης.
Αυτό, όμως, δεν μπορεί επ’ ουδενί να σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να καταθέτουμε δημοσίως τις επιδιώξεις και στοχεύσεις μας και, προπαντός, να εργαζόμαστε προς αυτή την κατεύθυνση, υποχρεώνοντας την άλλη πλευρά σε ξεκάθαρες θέσεις για το μείζον διακύβευμα, τη μελλοντική κυβέρνηση, αλλά και σε επανατοποθετήσεις…