Η συλλογική κακοήθης παρακμή

Του Νίκου Γεωργιάδη

Εικόνα 1η. Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί σε απευθείας τηλεοπτική σύνδεση πολεμική ανταπόκριση από το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Ο αγώνας ποδοσφαίρου δεν άρχισε καν. Η κυβέρνηση παρακολουθεί την αναποτελεσματικότητα του νέου νόμου που η ίδια έφερε στη Βουλή όπου και υπερψηφίστηκε. Κανείς δεν είναι σε θέση να απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα γιατί επιτυχημένοι επιχειρηματίες στον αντίστοιχο κλάδο ασχολούνται με μία συλλογική κακοήθεια που ακούει στο όνομα Ελληνικό Ποδόσφαιρο. Σημαντικότατα πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στον εφοπλισμό, την ενέργεια – πετρελαιοειδή, στο real estate, στα Media, ηγούνται αυτής της υποκοσμιακού τύπου ακολουθίας. Ερώτημα: Τι ακριβώς αποκομίζεται από τη δραστηριότητα αυτή ώστε κανείς, μα κανείς, να μην τολμά να αγγίξει το ζητούμενο; Είναι ή δεν είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο ο προθάλαμος ή το ζυμωτήριο ή η ίδια η αρένα όπου εκκολάπτονται, αναπτύσσονται και εξελίσσονται ενέργειες και πράξεις που ανήκουν στη σφαίρα του κοινού εγκλήματος και μάλιστα υπό την προστασία του εκάστοτε κυβερνητικού φορέα;

Εικόνα 2η. Με την παγκόσμια κοινή γνώμη να παρακολουθεί με πρωτοφανή αγωνία την έναρξη ενός περιφερειακού πολέμου με στοιχεία παγκόσμιας σύγκρουσης, στην Ελλάδα η αξιωματική αντιπολίτευση καταδεικνύει όχι μόνο οργανωτική και διοικητική ανεπάρκεια αλλά και εμφανή παθολογία η οποία μαθηματικά οδηγεί στην αυτοδιάλυσή της. Το πολιτικό σύστημα πνέει τα λοίσθια. Ένας ακροδεξιούλης baby face, ένας κομπολογάκιας που συμπεριφέρεται ως πολιτικό κουτσαβάκι, ένας ακροδεξιός φωνακλάς και ένας «σημαδεμένος» από την ιστορική μοίρα κατά τα άλλα ο μόνος σοβαρός του κουαρτέτου, οδήγησαν τη Νέα Δημοκρατία στην αυτοχειρία. Όλα αυτά την ώρα που η κυβέρνηση βγήκε στη γύρα για αλίευση συνενόχων και συνδιαχειριστών των αδυναμιών της. Είναι προφανές πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα σχεδιάζει ο Λεβέντης να είναι το επόμενο στάδιο στην πορεία ανάδειξης του γελοίου ως βασικού συστατικού στοιχείου της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας.

Εικόνα 3η. Οι απανταχού μυστικές υπηρεσίες συμφωνούν πως τουλάχιστον δύο βομβιστές οι οποίοι αιματοκύλησαν το Παρίσι διάβηκαν την Ελλάδα από τη Λέρο για να καταλήξουν στην Κεντρική Ευρώπη μέσω του Δρόμου των Βαλκανίων. Επίσης υποψιάζονται πλέον βάσιμα ότι ο συντονιστής της τρομοκρατικής επιχείρησης κυκλοφορούσε στην Αθήνα, πολύ πριν, πιθανώς και μετά τη διόγκωση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ρεύματος, δηλαδή τουλάχιστον από το 2014. Πρόβλημα. Αν η Γαλλία «προσφέρει» πολίτες Γάλλους τρομοκράτες στο φανατικό Ισλάμ και το Βέλγιο προσφέρεται ως συντονιστικό – επιμελητιακό κέντρο τρομοκρατικών ενεργειών, ενώ το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία διαδραματίζουν ρόλο μέγιστων χορηγών, η Ελλάδα αναδεικνύεται ως ασφαλής πύλη εισόδου και διακίνησης υλικού και ατόμων που ανήκουν στο χώρο της διεθνούς ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Επειδή η Ελλάδα δεν διαθέτει ούτε ισχύ ούτε και πειθώ, θα είναι αυτή που θα καταβάλει το τίμημα επί της υστερίας – ανασφάλειας που πλήττει και θα πλήττει τις δυτικές και όχι μόνο κοινωνίες. Με λίγα λόγια, την έχουμε βάψει.

Εικόνα 4η. Την Τρίτη τα ξημερώματα τουρκικό μαχητικό κατέρριψε ρωσικό βομβαρδιστικό τύπου SUHOI ενώ αυτό υπερίπτατο τουρκικού εδάφους κατά μήκος της συνοριακής γραμμής Συρίας – Τουρκίας σε περιοχή που κατοικούν εντός Συρίας Τουρκομάνοι. Η Άγκυρα την προηγουμένη είχε προειδοποιήσει τον Ρώσο πρέσβη πως δεν θα ανεχθεί περαιτέρω βομβαρδισμούς στην περιοχή των Τουρκομάνων. Το επεισόδιο θεωρείται εξαιρετικά σοβαρό και μάλιστα όταν συνέβη την παραμονή της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας κ. Λαβρόφ, στην τουρκική πρωτεύουσα.
Η γενικότερη εικόνα στην Ανατολική Μεσόγειο την Τρίτη που μας πέρασε χαρακτηρίζεται από τον πρωτοφανή για τα μεταπολεμικά δεδομένα συνωστισμό αεροπορικών και ναυτικών δυνάμεων σε μία περιοχή όπου η παραμικρή αστοχία υλικού ή προσωπικού είναι ιδιαίτερα υψηλού κινδύνου για περαιτέρω εμπλοκές.

Εικόνα 5η. Οι ελληνικές τράπεζες πρώτον δεν είναι πλέον ελληνικές και μάλλον ευτυχώς, δεύτερον κατεδείχθη ότι η πραγματική αξία τους είναι μηδενική, τρίτον εκ του αποτελέσματος συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι επενδυτές που πρόσφεραν κεφάλαια στην 1η Ανακεφαλαιοποίση έχασαν όλα τα λεφτά τους. Τέταρτον το ίδιο το κράτος διά της πρόσφατης Ανακεφαλαιοποίησης υπέστη σημαντικότατη ζημία. Η κυβέρνηση της Αριστεράς απέδειξε πως είναι η καταλληλότερη δεξιά κυβέρνηση για τη διεθνοποίηση του τραπεζικού συστήματος, όπως επιδίωκε άλλωστε ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης επί μακρόν υπακούοντας στα κελεύσματα των φίλων και συνεργατών του. Άλλος ένας μύθος κατερρίφθη. Ο κ. Τσίπρας είναι όντως ο δεξιότερος πρωθυπουργός που ανέδειξε ποτέ το πολιτικό σύστημα από το 1974 και μετά.

Αναδημοσίευση από Athens Voice