Η ισλαμική τρομοκρατία

Του Μπάμπη Γριμπάμπη*

Το πρόβλημα της ισλαμικής τρομοκρατίας έχει γίνει σήμερα κυρίαρχο θέμα σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην Ευρώπη Μετά την οικονομική κρίση του 2008 και την αναστάτωση που προκάλεσε στο διεθνές οικονομικό σύστημα, δημιουργήθηκαν ανακατατάξεις στο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον και άλλα πολιτικοκοινωνικά φαινόμενα, όπως το προσφυγικό, το μεταναστευτικό και η εξάπλωση της τρομοκρατίας.

Το φαινόμενο της τρομοκρατίας δεν είναι καινούργιο φαινόμενο και στις μέρες μας ξεκίνησε το 2001 με την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, συνεχίστηκε με τις επιθέσεις στο Λονδίνο, στη Μαδρίτη, στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή και το 2015 δύο φορές στο Παρίσι. Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που αγγίζει όλο τον πολιτισμένο κόσμο, που βρίσκεται ουσιαστικά σε πόλεμο με μια κατηγορία φανατικών μουσουλμάνων, οι οποίοι στο όνομα του Αλλάχ, θέλουν να επιβάλλουν τις παρανοϊκές τους απόψεις σε όλο τον κόσμο.

Και οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, ο ιουδαϊσμός, ο χριστιανισμός και ο ισλαμισμός, έχουν επηρεάσει καθοριστικά τη συγκρότηση των κοινωνιών ανά τους αιώνες και για την επικράτηση τους έχουν γίνει πολλοί θρησκευτικοί πόλεμοι. Κοινό χαρακτηριστικό και των τριών θρησκειών είναι η ‘’ενόρμηση θανάτου’’. Αυτή η κουλτούρα θανάτου σημαίνει πολύ απλά ότι η ζωή δεν έχει καμιά αξία και ότι ο θάνατος είναι αποθέωση. Είναι συντηρητικές θρησκείες, φοβούνται τη ζωή, μισούν τη λογική, την ευφυία, την ελευθερία, την ομορφιά και τον έρωτα, υποβιβάζουν τη γυναίκα και το μόνο που έχει σημασία γ’ αυτούς είναι ο θάνατος και η μετάβαση στην αιώνια ζωή, όπως την αντιλαμβάνεται η κάθε θρησκεία.

Η ηγεσία του ISIS, για να στρατολογήσει φανατικούς τζιχαντιστές έτοιμους για τρομοκρατικές επιθέσεις, έχει διαστρεβλώσει ιδεοληπτικά το Κοράνι και το έχει προσαρμόσει στα ύπουλα σχέδια της. Οι ιστορικοί του ισλαμισμού αναφέρουν ότι ο Μωάμεθ και οι πρώτοι επίγονοι του, ήθελαν να οργανώσουν τον τρόπο ζωής των μουσουλμάνων σύμφωνα με τις ηθικές αρχές της νέας θρησκείας και όχι να ιδρύσουν ένα Χαλιφάτο, που θα διαδώσει τη νέα θρησκεία διά πυρός και σιδήρου.

Σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, ο ισλαμισμός ήταν μια ήπια θρησκεία στα αρχικά της στάδια και μόνο αργότερα καπελώθηκε από φανατικούς ιδεοληπτικούς μουσουλμάνους, όπως τους γνωρίζουμε σήμερα με τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Οι σημερινοί ηγέτες του Χαλιφάτου μισούν τον άνθρωπο και το δυτικό τρόπο ζωής, τη ψυχαγωγία, τη διασκέδαση, τη μουσική, τον έρωτα, αλλά και τους ίδιους τους μουσουλμάνους που δεν ασπάζονται τις δικές τους θεωρίες. Καλός μουσουλμάνος γι’ αυτούς είναι εκείνος που θα ασπασθεί τις ακραίες απόψεις του ISIS και θα μεταναστεύσει στο χωρίς σύνορα κράτος του Χαλιφάτου, για να μπορέσουν όλοι μαζί να εφαρμόσουν σε όλο τον κόσμο το νόμο του Θεού [Σαρία].

Η Δύση λοιπόν βρίσκεται σε πόλεμο με τους τζιχαντιστές και οφείλει να απαντήσει δυναμικά σ’ αυτή την ασύμμετρη απειλή. Σ’ αυτή τη γραμμή βρίσκονται οι μεγαλύτερες χώρες της Δύσης, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας, που πρέπει με συντονισμένες δράσεις να διαλύσουν το Χαλιφάτο, με όποιο πρόσφορο τρόπο μπορούν και να του στερήσουν τα έσοδα από τις παράνομες πετρελαιοπηγές και τη βοήθεια που λαμβάνει από άλλες μουσουλμανικές χώρες.

Πρόκειται για μια δύσκολη και πολύπλοκη προσπάθεια, γιατί έχουμε να κάνουμε με ένα φανατισμένο και ιδεοληπτικό αντίπαλο, που όχι μόνο δεν λογαριάζει τη ζωή του, αλλά και πιστεύει ότι με το θάνατο του θα πάει στον Παράδεισο, για να απολαύσει όσα στερήθηκε σ’ αυτή τη ζωή. Όπως έδειξαν οι πρόσφατες επιθέσεις στο Παρίσι, οι τζιχαντιστές καμικάζι, είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία παιδιά μεταναστών τρίτης γενιάς, στη Γαλλία και στο Βέλγιο. Οι άνθρωποι αυτοί, ζώντας στο περιθώριο στις χώρες αυτές, λόγω και της οικονομικής κρίσης, εύκολα γίνονται μαχητές του ριζοσπαστικού ισλαμισμού. Μία βελτίωση του επιπέδου ζωής των ανθρώπων αυτών, αποτελεί προϋπόθεση για να σταματήσει η στρατολόγηση τους, που δεν έχουν να χάσουν και πολλά από την ούτως ή άλλως άχαρη ζωή τους, όπως τη ζουν ως μετανάστες στις δυτικές χώρες, οπότε και το όνειρο του Παραδείσου γίνεται ελκυστικό γ’ αυτούς.

*Ο Μπάμπης Γριμπάμπης είναι οικονομολόγος, συγγραφέας του βιβλίου «η κρίση και η κρίση μας», από τις Εκδόσεις Περίπλους.