Η θεολογία της επανάστασης

Του Ηλία Κανέλλη

«Ευρωπαϊκό πραξικόπημα σε εξέλιξη. Ο λαός μας είναι αποφασισμένος, δεν υποχωρεί μπροστά σε απειλές και εκβιασμούς». Η θέση του Ζήση Ζάννα, βουλευτή Πιερίας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τη διατυπώνει στο facebook, συνοδευμένη από αγκυλωτό σταυρό που υποτίθεται έχει αντικαταστήσει το σήμα της Ευρώπης, είναι παρεμφερής με θέσεις άλλων συντρόφων του, που επικρίνουν τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα διότι ακριβώς απέτρεψε δραματικά, την τελευταία στιγμή, το Grexit (προς το παρόν). Υποτίθεται ότι οι υπουργοί, οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που, ξαφνικά, σήκωσαν αντάρτικο στην πολιτική προσγείωση του Αλέξη Τσίπρα έχουν μια καλύτερη λύση από εκείνη που προέκρινε ο ηγέτης τους. Ουδεμία αντίρρηση. Αλλά θα ήταν ενδιαφέρον τη λύση αυτή να διεκδικήσουν να την εκθέσουν στους πολίτες. Οχι με γενικολογίες (όπως έκανε η κυβέρνηση το εξάμηνο της άγονης δήθεν διαπραγμάτευσης, που φέσωσε τη χώρα αρκετά ακόμα δισεκατομμύρια διαλύοντας ταυτόχρονα την εμπιστοσύνη των εταίρων μας), όχι θεολογικά, όχι με Κούγκια, με Κίνες και Πούτιν, με επιτροπές επαχθούς και επονείδιστου χρέους, αλλά με ακριβή δεδομένα.

Υποτίθεται επίσης ότι οι οπαδοί διαφόρων αριστερών θεολογιών συνεχίζουν να φωνάζουν, όπως στα χρόνια του 1980 και του 1990, «εμείς, εμείς, οι μόνοι συνεπείς». Αλλά τι είδους συνέπεια κρύβει η επιμονή των υπουργών Παναγιώτη Λαφαζάνη και Δημήτρη Στρατούλη να συνεχίσουν να κρατούν υπουργεία, οι κατευθύνσεις των οποίων βρίσκονται στον αντίποδα της πολιτικής που (αναγκαστικά, έστω) αποδέχθηκε ο Πρωθυπουργός; Τι άλλο εκτός από την αποσταθεροποίηση και το χάος στοχεύουν τέτοιες πρακτικές; Υπάρχει άραγε περιγραφή του μέλλοντος μας, του μέλλοντος το οποίο επιδιώκουν όσοι θεωρούν την Ευρώπη φυλακή και ναζιστικό στρατόπεδο; Και τι είδους παράδεισο επιφυλάσσουν στους έλληνες πολίτες όσοι ορκίζονται στη θεολογία της επανάστασης; Και όντως υπάρχει παράδεισος στην επικράτεια της αποσταθεροποίησης και του χάους πλην ενός, γνωστού, αυταρχικού παραδείσου, που ηττήθηκε πανηγυρικά στα 1989;

Αναδημοσίευση από «Τα Νέα»