Η Ελλάδα του κυρίου Φωτόπουλου

Του Αβέρκιου Λουδάρου

Και ξαφνικά εγένετο… σκότος. Πού; Στην ηλιόλουστη και πάντα χαρούμενη Ελλάδα. Ηλιόλουστη λόγω της γεωγραφικής της θέσης και χαρούμενη κατ’ ευφημισμόν, γιατί στη χώρα αυτή κυριαρχεί το είδος των μοχθηρών, των σκυθρωπών και των αγέλαστων. Αυτοί κάνουν κουμάντο και αυτοί δεν αφήνουν τον τόπο να δει προκοπή.

Αυτοί οι τύποι σιτίζονται από τον κρατικό κορβανά και ούτε να σκεφτούν δεν θέλουν ότι κάποια στιγμή μπορεί να τελειώσει η εποχή που τους δίνει γάλα η ξεζουμισμένη αγελάδα, την οποία συντηρούν κάποια… «ζωντόβολα», οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Πώς το έχουν καταφέρει αυτό; Παγιδεύοντας τα «ζωντόβολα» στο εκβιαστικό δίλημμα: Ή θα συνεχίσετε να μας ταΐζετε, ή θα σας αλλάξουμε τα φώτα.

Αυτή είναι η Ελλάδα του κυρίου Φωτόπουλου που ανακάλυψε εσχάτως τις χαρές του ΣΥΡΙΖΑ και κατεβάζει τους διακόπτες, αδιαφορώντας και για το γεγονός ότι στη χώρα βρίσκονται εκατομμύρια τουρίστες, από τους οποίους περιμένουμε έσοδα και να μας στείλουν του χρόνου το καλοκαίρι τις παρέες τους για διακοπές στα νησιά μας.

Αυτή είναι η Ελλάδα των συντεχνιών που βρήκαν μια ζεστή αγκαλιά στο κόμμα του πρώην προέδρου του μαθητικού 15μελούς συμβουλίου του Πολυκλαδικού Λυκείου Αμπελοκήπων. Σε αυτήν την αγκαλιά βρίσκουν θαλπωρή και στοργή οι κηφήνες που ζουν με τις κρατικές επιδοτήσεις και τα επιδόματα.

Αφήστε όλους τους άλλους να ζουν στο σκοτάδι… Ο Αλέξης, ο Φωτόπουλος, ο Στρατούλης, ο Λαφαζάνης και τα άλλα τα παιδιά θα ζουν πάντα στο φως και το μεγαλείο της παλιάς Ελλάδας, που δεν θέλει να αλλάξει και που αντιστέκεται σε κάθε προσπάθεια αλλαγής για να μην ξεβολευτούν οι κηφήνες. Ας τους χαιρόμαστε!