Ειδησεογραφικό site

Η βουλιμία για την κατάκτηση των «θερινών ανακτόρων»

80

Του Γιάννη Μιχαήλ

Εάν η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα, να επισκεφθεί τον πρόεδρο της Δημοκρατίας για να ζητήσει εκλογές (σύντομα) και ποδηγέτηση των κυβερνητικών αποφάσεων, δεν είναι απλά μια ενέργεια εντυπωσιασμού, αλλά εμπεριέχει βουλιμικές και υστερόβουλες διαθέσεις, για την κατάκτηση των «θερινών ανακτόρων», τότε είναι άκρως επικίνδυνη και παραβιάζει ανοικτές θύρες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατέκτησε την πρωτιά στις ευρωεκλογές (συγχαρητήρια), δεν είχε ανάλογη επίδοση στις αυτοδιοικητικές (δεν τρέχει τίποτα) και γενικότερα δεν δημιούργησε το ανατρεπτικό κλίμα, το οποίο καλλιεργούσε ένα χρόνο τώρα, ότι δηλαδή θα φέρει ένα τσουνάμι εκλογικό που θα σαρώσει τους πολιτικούς του αντιπάλους (μόνον).

Αντί, όμως, για τα πελώρια κύματα, είδαμε θαλασσινά χαδάκια, όμοια με αυτά που παίζουν τα παιδάκια, παρά θιν αλός.

Τώρα, αν οι θαλασσινές θωπείες, στα μάτια του Αλέξη και των συντρόφοκουμουνδουρέων, φαίνονται δυσθεώρητα κύματα, το φαινόμενο αυτό μπορεί να επιδέχεται διάφορες ερμηνείες ( οφθαλμαπάτη, μεγαλοϊδεατισμός, εγώ έτσι τα βλέπω, φαντασιοπληξία,εκτός τόπου και χρόνου), αλλά τους συνετούς Έλληνες τους αφήνουν παγερά αδιάφορους.

Το μόνον, που (ενδεχομένως) τους ανησυχεί, είναι οι διχαστικές κορώνες που συχνά-πυκνά εκτοξεύει ο νεαρός πρόεδρος. (Εμείς ή αυτοί, θα τους διώξουμε, δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί, και διάφορα άλλα).

Το να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, είναι καθήκον και δικαίωμα του.

Το να απειλεί, όμως, την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ότι «δεν μπορεί να πάρει κανένα μέτρο», δημιουργεί με τα λεγόμενα του, ένα ζοφερό πολιτικό περιβάλλον και μια πόλωση στην κοινωνία, που είναι ο,τι χειρότερο για τη χώρα μας, τη στιγμή που φαίνεται ότι ξεπερνά τις συμπληγάδες της κρίσης.

Υπάρχει, όμως, και ένα άλλο ερώτημα που χρήζει απαντήσεως από τον κ. Τσίπρα.

Γιατί βιάζεται τόσο πολύ, να γίνει πρωθυπουργός, αφού σε δύο (το πολύ) χρόνια, θα γίνουν εκλογές και τότε ο κυρίαρχος λαός μπορεί να του δώσει τα κλειδιά του Μαξίμου;

Προς τι αυτή η βουλιμία για την εξουσία;

Όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί (της νεώτερης Ιστορίας) περίμεναν αρκετα χρόνια, αφού προηγουμένως δοκιμάστηκαν και σε πάρα πολλές κυβερνητικές θέσεις.

Ο νεαρός Αλέξης, πριν  από δύο χρόνια, ανήκε σ’ ένα κόμμα που το ψήφιζε το 4% των Ελλήνων.

Σήμερα, που έφτασε το 26% πρέπει να κάνει την καρδιά του πέτρα και να περιμένει λίγο καιρό για να δει τα όνειρά του, να παίρνουν σάρκα και οστά.

Εκτός πια και αν είναι σίγουρος για το τι μέλλει γενέσθαι, γι’ αυτό και βιάζεται.

Όπως, όμως, λέει και μια παροιμία, «όποιος βιάζεται σκοντάφτει».

Ας το έχει υπ’ όψιν του ο ΣΥΡΙΖΟπρόεδρος…

Τα σχόλια είναι κλειστά.