Η ασυλία της ελληνικής… μοναρχίας

Του Κώστα Μαρδά

Δεν ξέρω αν το μάθατε… (διότι όλη η Υφήλιος ασχολείται με την ψύχωση του Μουντιάλ), αλλά από την Δυτική Ευρώπη έρχεται μία είδηση που μας υπενθυμίζει ότι, από άποψη «Κράτους Δικαίου», η χώρα μας βρίσκεται κάπου στην… Αφρική.

Λοιπόν: Η αδελφή του νέου βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου του ΣΤ΄ η  πριγκηπέσα – «να σε χαρώ εγώ» – Χριστίνα του Οίκου των Βουρβόνων βρίσκεται ενώπιον της Δικαιοσύνης! Διότι η εξοχότητά της, με συνεργό το σύζυγό της αθλητή του χάντμπολ Ινάκι Ουρντανγκαρίν, ξέπλενε μαύρο χρήμα. Πως; Σύμφωνα με  το πόρισμα του ανακριτή Χοσέ Κάστρο, το… αγαπημένο ζευγάρι υπεξαίρεσε 6 εκατομμύρια ευρώ από κρατικές επιδοτήσεις μέσω της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Noos που είχε στήσει.

Η Χριστίνα Φρειδερίκη Βικτωρία ντε λα Σάντα Τρινιδάδ ντε Μπορμπόνι- Γκρέσια, όπως είναι το πλήρες όνομά της, ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου και, παράλληλα, από κοινού με τον σύζυγό της, είχε ιδρύσει μια εταιρεία- βιτρίνα ονόματι Aizoon, μεταφέροντας σε αυτή χρηματοδοτήσεις δήμων και περιφερειών για συμβόλαια δημοσίων σχέσεων. Τη διακίνηση του πακτωλού χρημάτων τα τελευταία δέκα χρόνια έδεσε ο ανακριτής και, παρά την αρχική διαφωνία του  εισαγγελέα  στην Πάλμα ντε Μαγιόρκα, η υπόθεση φθάνει  στο ακροατήριο, αν και υπάρχει η δυνατότητα έφεσης πριν τη διεξαγωγή της δίκης.

Ανεξαρτήτως της τελικής έκβασης που θα έχει η υπόθεση, αυτό που ενδιαφέρει τον Έλληνα πολίτη της… αβασίλευτης Δημοκρατίας μας,  είναι ότι στην Ισπανία οι Ανώτατοι Άρχοντες δεν έχουν εξασφαλισμένη την ποινική ασυλία, εν αντιθέσει με τους δικούς μας… Μονάρχες των κομμάτων εξουσίας.

Στην Ελλάδα θα ήταν αδιανόητο να γράψει ένας δημοσιογράφος κάτι πολύ πιο ανώδυνο ποινικά: Οτι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας οφείλει κάποτε να μας εξηγήσει αν πήρε πίσω τα δανεικά εκατομμύρια που έδωσε στον αείμνηστο αρχηγό του, Ανδρέα Παπανδρέου για να αγοράσει τη βίλα στην Εκάλη και αν δήλωσε στη φορολογική του δήλωση τον νόμιμο τόκο. Ένα τέτοιο ερώτημα θα εθεωρείτο… ασέβεια προς το θεσμό της Προεδρίας και σύμπας ο αυτοαποκαλούμενος «προοδευτικός Τύπος» θα  κατακεραύνωνε τον συντάκτη ως λαϊκιστή, ενώ πιθανότατα όλο και κάποιος εισαγγελέας θα έσπευδε να ασκήσει δίωξη εναντίον του για περιύβριση του Ανωτάτου Άρχοντος…

Όμως, στο εξίσου καπιταλιστικό και υπό δημοσιονομική λιτότητα, αλλά όχι υπό Μνημόνιο, ισπανικό βασίλειο, φαίνεται να λειτουργεί η κορυφαία ποινική αρχή ότι όλοι είναι ίσοι έναντι του νόμου – όσο μπορεί να είναι…

Αντιθέτως, στην δανεισμένη Ελλάδα υπάρχει ένα νομικό πλέγμα προστασίας του Ανωτάτου Άρχοντος- που ουσιαστικά, μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985-86, είναι ο εκάστοτε Πρωθυπουργός.

Εδώ, ούτε ο Κώστας Καραμανλής, μήτε ο Γιώργος Παπανδρέου λογοδότησαν στη Δικαιοσύνη για να μας εξηγήσουν πως ο πρώτος έκανε τόσο λίγα για να αποφύγει τη χρεοκοπία της χώρας και πως ο δεύτερος έπραξε τόσα πολλά για να καταστρέψει τον μη χρεοκοπημένο ιδιωτικό τομέα, προκειμένου να σώσει τον υπερτροφικό δημόσιο τομέα! Αλλά, έτσι και βρεθεί κάποιος να θέσει το θέμα των ενδεχόμενων ποινικών τους ευθυνών (π.χ., για το πώς νόθευσαν τα στατιστικά στοιχεία που έστελναν στην Κομισιόν), θα ξεσηκωθούν οι ανόητοι της βάσης, ομού με τους πονηρούς Αυλικούς, για να ουρλιάξουν περί… «πολιτικής δίωξης».

Τι τυχεροί… μονάρχες!..