Ειδησεογραφικό site

Η αλαζονική πολιτική αυτάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ

97

Του Θοδωρή Καλούδη

Τον τελευταίο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί αρκετές αντιπαραθέσεις στα παράθυρα των καναλιών, καθώς μετά τις Ευρωεκλογές τα περισσότερα στελέχη του σπεύδουν, με περισσή αυτοπεποίθηση και ακόμα περισσότερη έπαρση, να προετοιμάσουν τους πολίτες για την “τελική επικράτηση” και την επερχόμενη “εποχή Τσίπρα”. Ορισμένοι μάλιστα, όπως ο κ. Σκουρλέτης, εμφανίζονται ιδιαίτερα αλαζόνες και αυθάδεις, κουνούν το δάχτυλο στο πρόσωπο των αντιπάλων τους με καταγγελτικό λόγο σκληρού εισαγγελέα, τους υβρίζουν και τους απειλούν – έχοντας μείνει στην προηγούμενη των εκλογών ημέρα.

´Ολη αυτή η τηλεοπτική πρόζα μπορεί να εξυπηρετεί την μετεκλογική τακτική του στενού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ και να ικανοποιεί ενδεχομένως τα αισθήματα του σκληρού πυρήνα των οπαδών του, όμως δεν είναι δυνατο να κρύψει το στρατηγικό πολιτικό αδιέξοδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι ο νικητής των Ευρωεκλογών, λόγω κυρίως της μείωσης των δυνάμεων της Ν.Δ., παραμένει ωστόσο εγκλωβισμένος στις εγγενείς αδυναμίες του. ´Εχοντας παίξει “τα ρέστα” του στην προσπάθεια να αναδείξει τις Ευρωεκλογές σε δημοψήφισμα “για να φύγει η κυβέρνηση των μνημονίων” όχι μόνο δεν κατάφερε να συσπειρώσει γύρω του ευρύτερες δυνάμεις, αλλά είδε και την εκλογική του επιρροή να μειώνεται, όπως μειώθηκε και των αντιπάλων του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, την επομένη των εκλογών, αναλώνεται σε μετεκλογικούς πανηγυρισμούς πολιτικής αυτάρκειας, αν και εκλογικά στάσιμος, με οριακά ποσοστά και σε απόλυτο αδιέξοδο σε ό,τι αφορά τη στρατηγική εξουσίας. ´Ενας μικρός κομμουνιστικός ηγετικός πυρήνας εγκλωβίζει στο στενο κορσέ του “επαναστατημένου” αριστερού κόμματος του κ. Τσίπρα ευρύτερες δυνάμεις, κυρίως από τον χώρο της κεντροαριστεράς, χωρίς να τους δίνει ορατή διέξοδο εξουσίας. Η αδυναμία του κ. Τσίπρα να συγκροτήσει ρεύμα εξουσίας είναι προφανής.

Γιατι ούτε ρεαλιστικές θέσεις (και δεσμεύσεις) διακυβέρνησης προτείνει, ούτε πολιτική συμμαχιών για τη συγκρότηση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας εμφανίζει, ούτε φερέγγυους συνομιλητές στην Ευρώπη έχει. Και αυτά, όταν θεωρητικά το πολιτικό γήπεδο γέρνει στην πλευρά του, με την κοινωνία σε κρίση, τη δεξιά να βρίσκεται σε προφανη παρακμή και την κεντροαριστερά να παραμένει πολυδιασπασμένη, αυτοκαταστροφική και ασθενούσα.

Αυτά συμβαίνουν ενώ τα εθνικά ζητήματα παραμένουν σε εκκρεμότητα, επίκειται η κρίςιμη αναδιαπραγμάτευση του χρέους και παραμένουν ανοιχτά τα μεγάλα κοινωνικά θέματα, για τα οποία η συμβολή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο δημόσιο διάλογο και στο κοινοβούλιο, κρίνεται πολιτικά και ιδεολογικά αναγκαία στο πάνδημο αίτημα για εθνική συνεννόηση.

Αναδημοσίευση απο 7imeres.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.