Ειδησεογραφικό site

Ζορίστηκε αλλά ταυτίστηκε

69

Της Μαρίας Σπαντιδάκη

Ήτανε να το δούμε κι αυτό. Στην δεινοπαθούσα χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, δημοσιογράφος μέλος της ΕΣΗΕΑ του οποίου την αρθρογραφία πουθενά δεν εντόπισα, έβρισε με τον πιο ποταπό τρόπο τον πρωθυπουργό της χώρας, επειδή δημοσίευμα Γαλλικού περιοδικού που αναφερόταν σε δήλωσή του, τον… ζόρισε. Όμως αν και… ζορίστηκε, ταυτίστηκε  και “κρυπτόμενος” πίσω από αυτό, ως “συμφωνών και επαυξάνων” χρησιμοποίησε φράση του, για να επιτεθεί υβριστικά στον πρωθυπουργό, με τον πολύ γνωστό σε όλους μας πεζοδρομιακό χαρακτηρισμό. Και αυτό, στο πλαίσιο εκδήλωσης στη Λαμία, για την » Κρατική βία στα χρόνια των μνημονίων και το ρόλο των ΜΜΕ».

Ο λόγος για τον κ. Κώστα Αρβανίτη  δημοσιογράφο και διευθυντή του ρ/σ  του ΖΥΡΙΖΑ, «Στο ΚΟΚΚΙΝΟ”, που αναφερόμενος ως ομιλητής σε φράση του Γαλλικού περιοδικού L’ express, δανεισμένη από την Charlie Hebdo και ελαφρώς παραλλαγμένη, έβρισε τον κ. Σαμαρά, δημοσίως, λέγοντας: «Είναι πάρα πολύ ζόρικο για μένα να λένε τον πρωθυπουργό της χώρας μου μ@λ@κ@. Και το πρόβλημα δεν είναι ότι το λένε. Είναι ότι είναι…».

Αναφέρθηκε σε χαρακτηρισμό που ως Έλληνα τον έθιγε και την ίδια στιγμή υιοθετώντας τον, τον χρησιμοποιούσε για να βρίσει. Ότι πρωτοτύπησε, δεν το συζητώ… Αυτό που καταλαβαίνουμε πάντως είναι,  ότι ο κ. Αρβανίτης ήθελε οπωσδήποτε να βρίσει τον κ. Σαμαρά και το έκανε, σύμφωνα μάλιστα με την κομματική του σύμπλευση, πιστεύοντας ίσως, μέρες που είναι, ότι προσφέρει στο κόμμα του την ύψιστη υπηρεσία. Παράλληλα, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι ικανοποιούσε και τον προσωπικό του ρεβανσισμό, από την προ διετίας βίαιη έξοδό του από την ΕΡΤ και το κλείσιμό της στη συνέχεια. Όσο για το κόμμα του, τον “κάλυψε”- όχι δια του αρραβώνος, αλλά δια  της…αποστασιοποιήσεως. “Καθένας είναι υπεύθυνος γι αυτά που λέει” είπε ανεπισήμως η Κουμουνδούρου, συμπληρώνοντας ότι δεν υιοθετεί αντιλήψεις κομματικών δημοσιογράφων. Αυτό άραγε -έστω και προσχηματικό, όπως μοιάζει- δεν τον…ζόρισε; Όσο για την ΕΣΗΕΑ, απλώς  σιώπησε… Όμορφος κόσμος!

“Είναι στρατευμένος δημοσιογράφος χωρίς ταλέντο”. “Έπρεπε να το βουλώσει και δεν το βούλωσε” είχε πει για τον εν λόγω δημοσιογράφο ο Θόδωρος Πάγκαλος, παλαιότερα, όταν ενώ ήταν ακόμα παρουσιαστής στην εκπομπή της ΕΡΤ, αναπαρήγαγε αδιασταύρωτα, άρθρο Αγγλικής εφημερίδας που έφερε  τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης υπεύθυνο για δήθεν βασανισμούς  κρατουμένων.

Για την ιστορία, το άρθρο του Γαλλικού περιοδικού L’ Express, που επικαλείται ο κ. Αρβανίτης για  την υβριστική του επίθεση  υπογράφει η αρθρογράφος Catherine Goneset (Κατρίν Γκονεσέ) και έχει τίτλο:

“Βομβαρδίζοντας το Charlie Hebdo: Οι χειρότερες προσπάθειες πολιτικής ανάκαμψης” (Attentat à Charlie Hebdo: les pires tentatives de récupération politique).

Η κ. Γκονεσέ, χρησιμοποιώντας και η ίδια το τραγικό γεγονός ως αφορμή για το άρθρο της και  την γνωστή  φράση της Charlie HebdoΕίναι δύσκολο ν΄αγαπιέσαι από ηλιθίους¨ που  συνόδευε το 2006 το  μοιραίο σκίτσο, ελαφρώς παραλλαγμένη, “Είναι δύσκολο να υποστηρίζεσαι από ηλιθίους”, δεν αναφέρεται μόνο στον Έλληνα πρωθυπουργό και την δήλωση  για την παράνομη μετανάστευση και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δίνει κι άλλα ενδιαφέροντα όσο και ανησυχητικά στοιχεία, για την Ευρώπη και όχι μόνον.

Το άρθρο της έχει μεταξύ άλλων, μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα  αναφορά για την Βελγική  Αριστερά, την οποία ο κ. Αρβανίτης ή δεν διάβασε ή εντέχνως παρέλειψε. Η…στράτευσή του προφανώς δεν του επέτρεψε να επεκταθεί. Περιορίστηκε σε επιλεκτική φράση που θα επέτρεπε- κατ΄αυτόν- την ύβρι. Όμως, ο αντικειμενικός δημοσιογράφος, θα εστίαζε  ακριβώς εκεί. Κι αυτό γιατί το πρόβλημα που υπάρχει, μας αφορά όλους.

Απόσπασμα από το μεταφρασμένο άρθρο, ξεκινώντας από την αρχή:

“Το Μακελειό στην Charlie Hebdo, έχει ήδη αρχίσει να οδηγεί σε απόπειρες ανάκαμψης εκλογικές ή οπλοφορίας, στη Γαλλία και το Εξωτερικό.

Είναι δύσκολο να υποστηρίζεσαι από ηλιθίους, θα μπορούσε να ισχυριστεί η Charlie Hebdo, βλέποντας κάποιες αντιδράσεις στη Γαλλία και άλλα μέρη του κόσμου. Χωρίς ν΄αποτελεί έκπληξη το δράμα της Charlie Hebdo, έχει εγείρει αμφίβολες αντιδράσεις ή απόπειρες πολιτικής ανάκαμψης.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας σε νομοθετικό πλαίσιο, χρησιμοποίησε την τραγωδία (εννοεί του Charlie Hebdo) ενάντια στον πολιτικό του αντίπαλο -το αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ- που φέρουν νικητή οι δημοσκοπήσεις.

“Σήμερα στο Παρίσι συνέβη ένα μακελειό με τουλάχιστον 12 νεκρούς και εδώ υπάρχουν ακόμα κάποιοι που υποστηρίζουν την παράνομη μετανάστευση και υπόσχονται ιθαγένεια” είπε ο αρχηγός του συντηρητικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.

Συνεχίζοντας η Γαλλίδα αρθρογράφος γράφει:

Ο Πρόεδρος του Βελγικού Λαϊκού Κόμματος Ν-VA Bart De Wever (Mπάρτ Ντε Γουέβερ), κατηγόρησε την Ριζοσπαστική Αριστερά για συνεργασία με τους Ριζοσπάστες Μουσουλμάνους. “Βλέπω κόμματα που για έναν αιώνα έλεγαν ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού”, να ψαρεύουν ψήφους Μουσουλμάνων, είπε στο τηλεοπτικό κανάλι VRT, αναφέρει η εφημερίδα La Libre Belgique.

Για καθαρά δημογραφικούς λόγους-γιατί υπάρχουν απίστευτα πολλοί- το πως οι κομμουνιστές, το PTB τώρα, καταλήγει σε συνεργασίες με τους Ριζοσπάστες Μουσουλμάνους και τι κατευθύνσεις ακολουθούν για να διαδώσουν τις φωνές αυτής της αναπτυσσόμενης ομάδας, είναι κάτι  συναρπαστικό να το παρακολουθήσεις…

Εδώ λοιπόν, υπάρχει θέμα. Ο  κ. Αρβανίτης επέλεξε την αναφορά που τον εξυπηρετούσε, όμως θα προσέφερε μεγαλύτερη υπηρεσία στο κόμμα και την πατρίδα του, αν σταματούσε στο σημείο αυτό του άρθρου, που δείχνει μια άλλη διάσταση του προβλήματος και του  κινδύνου που κρέμεται πάνω από την Ευρώπη. Μπορεί κανείς να θεωρήσει μια τέτοια πραγματικότητα, ως εκτίμηση…ηλιθίων; Η μήπως μπορεί να αγνοήσει τους αριθμούς που δείχνουν το πρόβλημα και τα  γεγονότα που το επιβεβαιώνουν;

Γι αυτά που είπε ο κ. Σαμαράς, και μ’ όλα όσα μπορεί κανείς δικαίως να προσάψει και σε κείνον και σε άλλους και σε προγενεστέρους του, τα λέει  ολόκληρος σχεδόν ο Ελληνικός λαός που άργησε μεν, αλλά στην πλειονότητά του, κατάλαβε…

Εκτιμώ ότι ο κ. Σαμαράς δεν χρησιμοποίησε την τραγωδία στη Γαλλία για να πει ό,τι είπε, γιατί τα ίδια ακριβώς έλεγε και πριν από αυτήν. Η Γαλλική τραγωδία, δεν διαφοροποίησε τις απόψεις του επί του θέματος, απλώς τις ανέδειξε. Να κατηγορείται λοιπόν ότι χρησιμοποίησε την τραγωδία για να αντιπαρατεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και να καλλιεργήσει μεταναστευτικό φόβο, για ένα θέμα τόσο εξόφθαλμα ορατό, είναι το λιγότερο, ανεδαφικό. Μπορείτε να τον κατηγορήσετε για οτιδήποτε , όμως όχι γι αυτό που βλέπουμε όλοι.

Ας αφήσουμε λοιπόν τις διεθνιστικές κορώνες και ας κοιτάξουμε να δούμε πως θα λύσουμε το πρόβλημα που δεν είναι πλέον στη σφαίρα της φαντασίας αλλά στην πόρτα μας και στις ζωές μας. Πρόβλημα, που έχει ξεπεράσει τις ιδεολογίες, πόσο μάλλον τις κομματικές γραμμές. Γιατί σε αντίθετη περίπτωση, φοβάμαι, ότι η επίμαχη Γαλλική φράση περί…. ηλιθίων θα ’ρθεί μέρα, που θα αφορά όλους μας. Όσο για τον κ. Αρβανίτη, που διάβασα δεν κάνει ποτέ πίσω ούτε για να πάρει… φόρα, καλό θα του έκανε να το ξανασκεφθεί…

Εν τέλει, είναι δύσκολο να υποστηρίζεσαι από…όλους!

Τα σχόλια είναι κλειστά.