Εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι θύματα άσχετων πολιτικών και γραφειοκρατών

Του Θοδωρή Καλούδη

Η χώρα βγαίνει σταδιακά από έναν “πόλεμο” με εκατομύρια θύματα της οικονομικής κρίσης. Οι γραφειοκράτες και οι πολιτικοί – πολλοί από τους οποίους δεν έχουν ιδέα για το πως λειτουργεί η πραγματική οικονομία – όταν δεν στραγγίζουν τα τελευταία αποθέματα αντοχής νοικοκυριών και επιχειρήσεων στις δημοσιονομικές σκοπιμότητες, προσπαθούν να σχεδιάσουν “μέτρα” για να “πάρει εμπρός” η οικονομία. Το αποτέλεσμα είναι κάθε νέος “σχεδιασμός” να είναι άτολμος και να μην απαντάει στην ουσία των προβλημάτων, κυρίως της καταπολέμησης της ανεργίας, της ανάπτυξης και της αύξησης των δημοσίων εσόδων.

Αν ρωτήσεις την “πιάτσα”, τους καθημερινούς ανθρώπους της αγοράς, που “κάνουν ταμείο” κάθε μέρα, γνωρίζουν πως κινείται το χρήμα, πως λειτουργεί η πραγματική οικονομία, θα σου μιλήσουν με σκληρά λόγια για όσους σχεδιάζουν, αποφασίζουν, νομοθετούν για τη ζωή μας. Αλλά και για τους άλλους της αντιπολίτευσης που, λες και είναι “από άλλο ανέκδοτο”, προτείνουν “λύσεις” που υπηρετούν παρωχημένες ιδεολογικές εμμονές και μόνο.

Η οικονομία, οι εργαζόμενοι, οι μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες είναι εγκλωβισμένοι στη μετριότητα και την ανεπάρκεια πολιτικών και γραφειοκρατών. Η οικονομία ασφυκτιά από τη μνημονιακή εισπρακτική λογική, από τις σκοπιμότητες των δημοσιονομικών στόχων. Αλλά και από την απουσία στοιχειώδους φαντασίας και αποφασιστικότητας.

Και το ερώτημα είναι γιατί δεν αφήνουν τον κόσμο να δουλέψει; Γιατί δεν κάνουν εύκολη και απλή την πρόσβαση στην επιχειρηματικότητα – μικρή και μεγάλη- τη στοιχειώδη προϋπόθεση για να λειτουργήσει σιγά- σιγά το “μηχανάκι; Γιατί δεν καταργούν τη γραφειοκρατία, τους δαιδάλους των επιχειρηματικών και επαγγελματικών αδειοδοτήσεων. Γιατί δεν σπάνε τα δεσμά των κλειστών επαγγελμάτων, γιατί δεν υιοθετούν απλές διαδικασίες έναρξης επιτηδεύματος ή επιχειρηματικής δραστηριότητας; Γιατί δεν απαλλάσουν το ξεκίνημα των νέων επιχειρηματιών από το βραχνά δεκάδων εισφορών και υποχρεώσεων; Γιατι, τελικά, δεν βοηθούν την καταπολέμηση της ανεργίας, που μόνο η επιχειρηματικότητα μπορεί να αντιμετωπίσει μακροπρόθεσμα;

Αυτόι που επλήγησαν στην κρίση είναι κυρίως η μεσαία τάξη της χώρας . Χιλιάδες μαγαζιά σε όλες τις πόλεις χάσκουν άδεια και περιμένουν κάποιον να τα δουλέψει.
Χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο με τους μικροϊδιοκτήτες τους να έχουν χάσει τα πάντα και επιπλέον να χρωστούν στο ΙΚΑ τον ΟΑΕΕ, την εφορία και να κινδυνεύουν με τα χειρότερα. Ποιά τροϊκανή λογική κρατά εκατοντάδες μικρομεσαίους όμηρους του δημοσίου; Γιατί δεν υιοθετούνται γενναίες ρυθμίσεις, με μακροπρόθεσμες δόσεις εξυπηρέτησης χρεών προς το δημόσιο και τα Ταμεία, που και τους οφειλέτες θα ανακουφίσουν και θα επιτρέψουν σε πολλούς από αυτούς ένα νέο ξεκίνημα και τα δημόσια Ταμεία θα ενισχύσουν;

Είναι παράλογες αυτές οι σκέψεις; Είναι κάτι που θέλει πολύ σοφία; Που βρίσκεται η “αποφασιστικότητα” της συγκυβέρνησης; Η πρόθεση του πρωθυπουργού για επανεκκίνησή της με προτεραιότητα τον πολίτη;

Αφού βλέπουν ότι τα “μέτρα” τους δεν περπατάνε – γιατί δεν τα αλλάζουν; Τι απέδωσαν μακροπρόθεσμα οι ρυθμίσεις για την ιδιοκτησία, πέρα από την αφαίμαξη των μικροϊδιοκτητών; Τι απέδωσε η φορολόγηση της κατοχής ακινήτου; Η ταμειακή λογική των σχετικών μέτρων άδειασε το τελευταίο κομπόδεμα τους, υποτίμησε την περιουσία τους. Γιατί δεν σταματούν τα χαράτσια; Γιατί δεν προσαρμόζουν τις αντικειμενικές αξίες με βάση τις σημερινές πραγματικές; Γιατι δεν ξαναβλέπουν τις ρυθμίσεις για το πόθεν έσχες; Με αυτό τον τρόπο δεν θα αναζωογονηθεί μόνο σταδιακά η οικοδομή, αλλά εκατομμύρια μικροιδιοκτήτες θα γλυτώσουν τα χαράτσια και θα δουν σταδιακά να αποκαθίσταται η αξία της περιουσίας τους.

Και βέβαια η έως τώρα εφαρμοζόμενη πολιτική διέλυσε ό,τι είχε μείνει όρθιο,στον κλάδο της οικοδομής, προς ζημία όσων εμπλέκονται σε αυτή την “ατμομηχανη”, αλλά και των εσόδων του κράτους. Σήμερα τα έσοδα του δημοσίου, είτε πρόκειται για ανέγερση νέων ακινήτων είτε για μεταβιβάσεις είναι σχεδόν μηδενικά. Και αυτό, χωρίς να υπολογίζουμε τις απώλειες στα ασφαλιστικά Ταμεία και το φόρο εισοδήματος όσων εμπλέκονται στην οικοδομή. (Υπολογίζεται πως πριν από την κρίση τα ετήσια άμεσα έσοδα του κράτους υπερέβαιναν τα δύο δις.)

Για να ξεκινήσει πάλι η οικονομία, για να δημιουργήσει πρωτογενή πλεονάσματα που δεν θα προκύπτουν απο το ξεζούμισμα των πολιτών αλλά από την αναπτυξιακή διαδικασία, χρειάζεται μια πολιτική απλών λύσεων οι οποίες βγαίνουν από την εμπειρία των Ελλήνων, που πρόσφεραν στη χώρα, εκατοντάδες χρόνια τώρα, επιχειρώντας σε μικρές, μεσαίες και μεγαλύτερες δουλειές, προσφέροντας ανάπτυξη και απασχόληση.

Αναδημοσίευση απο 7imeres.gr