Εκπαιδεύοντας τον Τσίπρα

Του Μανώλη Σπινθουράκη, από τις Βρυξέλλες

Στο «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» ο Γουίλι Ράσελ περιγράφει το πώς τελικώς μια σουσουράδα μοδιστρούλα καταφέρνει να μεταδώσει τη χαρά της ζωής στον μεσήλικο αλκοολικό καθηγητή της, ο οποίος με τη σειρά του τη μυεί στις χαρές της μποέμικης ζωής. Από μια άποψη, η χθεσινή πρώτη μετάβαση του Αλέξη Τσίπρα στις Βρυξέλλες έχει κάποια από τα στοιχεία του θεατρικού έργου. Ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας τόσο κατά το παρελθόν όσο και στη χθεσινή παρθενική εμφάνιση του σε Σύνοδο Κορυφής θέλησε να δείξει ότι αν και δεν διαθέτει τις γνώσεις και τις εμπειρίες των περισσότερων εκ των ομολόγων του, όχι μόνο δεν είναι «σπορά της τύχης» αλλά φιλοδοξεί να γίνει και «πλαστουργός της νιας ζωής», τόσο για την Ελλάδα όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Ωστόσο, οι παλιοί κομμουνιστές έλεγαν ότι για να αλλάξεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να τον γνωρίσεις. Και δεν είχαν άδικο.

Το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης Τσίπρα, που αναδύθηκε μεγαλειωδώς χθες και προχθές σης Βρυξέλλες, είναι πως σε ό,τι αφορά τον κόσμο της ενωμένης Ευρώπης, τα περισσότερα εκ των μελών της έχουν μαύρα μεσάνυχτα. Περιγράφοντας τα όσα συνέβησαν στο προχθεσινό Eurogroup στις Βρυξέλλες, έμπειρος κοινοτικός παράγοντας σημείωνε την απόλυτη αδυναμία της ελληνικής πλευράς όχι να διαπραγματευτεί με τους εταίρους της, αλλά να κατανοήσει τι ακριβώς της έλεγαν. Η απουσία οποιασδήποτε προετοιμασίας ήταν εμφανής και ενώ οι εταίροι της Ελλάδας ανέμεναν μελέτες και έγγραφα από τις ελληνικές υπηρεσίες τα οποία θα αποδείκνυαν ότι οι προτάσεις τής νέας ελληνικής κυβέρνησης είναι συμβατές προς τα δεδομένα της ευρωζώνης, διαπίστωσαν με έκπληξη ότι δεν υπήρχε απολύτως τίποτε. Και όχι μόνο αυτό. Όταν έλαβε τον λόγο ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, από τον οποίο ανέμεναν συγκεκριμένες εκτιμήσεις, άκουσαν πράγματα που θα ταίριαζαν απολύτως σε ομιλητή ενός «γκαλά», αλλά όχι σε υπουργό χώρας που, όπως ο ίδιος λέει, έχει πτωχεύσει. «Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να αποδείξει πως η χώρα του είναι θύμα. Ωστόσο στα συμβούλια των υπουργών Οικονομικών οι συζητήσεις γίνονται με όρους οικονομίας και δικαίου» ανέφερε ο έμπειρος κοινοτικός παράγοντας που δεν έκρυβε χθες στις Βρυξέλλες την απορία του για τα όσα συνέβησαν στο προχθεσινό Eurogroup. Όπως ανέφεραν οι εκπρόσωποι πολλών εθνικών αντιπροσωπειών, ο έλληνας υπουργός σε πρώτη φάση έδωσε προχθές το βράδυ τη συναίνεση του για την έκδοση ενός κοινού ανακοινωθέντος, που από τη μια πλευρά θα ικανοποιούσε τους εταίρους σε ό,τι αφορά την τήρηση των ώς τώρα συμφωνημένων, αλλά και την Ελλάδα σε σχέση με την αλλαγή στο μέλλον των όρων του Μνημονίου. Στη συνέχεια όμως διατύπωσε ενστάσεις αδιαφορώντας για το γεγονός ότι αρκετοί ομόλογοι του είχαν ήδη αναχωρήσει από το Συμβούλιο θεωρώντας πως υπήρχε τελική συμφωνία.

Κατόπιν όλων αυτών δεν χρειάζεται να απορεί κανείς για την απαίτηση των εταίρων της Ελλάδας στην ευρωζώνη να παραμείνουν οι έλληνες τεχνοκράτες ώς την ερχόμενη Δευτέρα στις Βρυξέλλες για να εκπονήσουν με ορθό τρόπο και με τη συνεργασία των κοινοτικών υπηρεσιών τις προτάσεις τους. Απαίτηση που φυσικά ικανοποιήθηκε. Ο Αλέξης Τσίπρας – έστω και αν ουδέποτε το σχεδίασε – είναι ο πρώτος Πρωθυπουργός της Αριστεράς στην Ελλάδα. Κάτι που άλλους δυσαρεστεί και άλλους ικανοποιεί. Το μεγάλο του πρόβλημα είναι ότι ηγείται ενός κόμματος και μιας κυβέρνησης, αρκετά μέλη των οποίων είναι γερασμένα στο μυαλό και στο σώμα. Ορισμένοι εξ αυτών, που κάποτε ίσως είδαν την Αριστερά «σαν έργο τέχνης», μπορούν να τον βοηθήσουν αποχωρώντας από το προσκήνιο και παρασύροντας μαζί τους και τους υπόλοιπους. Κάτι που προς τιμήν τους έκαναν προ εικοσαετίας οι ιδρυτές του Συνασπισμού Λεωνίδας Κύρκος και Χαρίλαος Φλωράκης.

Αναδημοσίευση από τα «Νέα»