Δίκη Χρυσής Αυγής: «Ήταν κτήνη, μας προκαλούσαν»

«Ήταν κτήνη», είπε συντετριμμένος στη δίκη της Χρυσής Αυγής ο Γιώργος Δούλβαρης αδερφικός φίλος του Παύλου Φύσσα. Περιγράφοντας την επίθεση που δέχτηκαν εκείνο το βράδυ από οργανωμένη ομάδα ξέσπασε σε κλάματα και ζήτησε ολιγόλεπτη διακοπή της δίκης.

«Ήρθαν οργανωμένοι, παρατάχθηκαν με κράνη και ξύλα και μας επιτέθηκαν όλοι μαζί… «Πάμε να φύγουμε, μας είπε ο Παύλος» και αρχίσαμε να τρέχουμε… Κάποια στιγμή τον έχασα και γύρισα πίσω. Βλέπω τον Παύλο χτυπημένο και ρωτάω τη Χρύσα. Εκείνη μου απαντάει ότι τον μαχαίρωσαν. Από την ταραχή μου δεν έβλεπα τίποτε… Περιμέναμε 40 λεπτά για το ασθενοφόρο και τότε έτρεξα στο σπίτι μου για να πάρω το αυτοκίνητο μου για να τον μεταφέρω στο νοσοκομείο όταν όμως επέστρεψα τον είχαν πάρει… Πήγα κι εγώ στο νοσοκομείο  και εκεί μας ενημέρωσαν οι γιατροί κι ο πατέρας του».

Πρόεδρος: Δεν είδατε την επίθεση;
Μάρτυρας: Όχι,  τρέχαμε για να σωθούμε.

Το σοκ ακόμα και σήμερα που έχουν περάσει δύο χρόνια από το βράδυ της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του κολλητού του φίλου του  Γιώργου Δούλβαρη. Η κατάθεση ξεκίνησε περιγράφοντας λεπτό προς λεπτό όσα διαδραματίστηκαν εκείνο το τραγικό βράδυ: «Ήρθε από το σπίτι με την κοπέλα του και ήπιαμε καφέ. Ξεκινήσαμε να βρούμε μια καφετέρια για να δούμε το παιχνίδι. Υπήρχε ένα τραπέζι στην καφετέρια «Κοράλι». Το κρατήσαμε και φύγαμε. Επιστρέψαμε λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι».

Ο μάρτυρας επέμεινε πως δεν είχε προηγηθεί κάποιο επεισόδιο μέσα στην καφετέρια όπου έβλεπαν νωρίτερα τον αγώνα του Ολυμπιακού: «Η καφετέρια ήταν γεμάτη. Εκεί ήταν δυο άτομα μπροστά μας και μας κοιτάζαμε επίμονα.  Δεν τους είχαμε ξαναδεί αλλά το βλέμμα τους ήταν κολλυμένο επάνω μας σε όλη τη διάρκεια του αγώνα».

Πρόεδρος: Σας είπαν κάτι;
Μάρτυρας: Όχι δεν μιλήσαμε καθόλου. Δεν ανταλλάξαμε  ούτε  κουβέντα.
Πρόεδρος: Είχαν κάποιο χαρακτηριστικό;
Μάρτυρας: Φορούσε ο ένας μια μπλούζα ανάποδα και ο άλλος φορούσε γκρι παντελόνι παραλλαγής.
Πρόεδρος:  Σχολιάσατε το γεγονός ότι φορούσε την μπλούζα ανάποδα;
Μάρτυρας: Είπαμε ότι έχουν εξαπλωθεί παντού οι φασίστες. Εκτιμήσαμε από τα ρούχα τους ότι ήταν της Χρυσής Αυγής.
Πρόεδρος: Θεωρήσατε ότι ήταν φασιστές;
Μάρτυρας: Ναι λόγω της ενδυμασίας τους.
Πρόεδρος: Το σχόλιο σας το άκουσαν;
Μάρτυρας: Όχι. Το είπαμε μεταξύ μας. Δεν υπήρχε καμία αντιπαράθεση.
Πρόεδρος: Σας έδωσαν την εντύπωση ότι έχουν κάποιες διαφορές με εσάς; Η κριτική για την μπλούζα δεν έφτασε στα αυτιά τους;
Μάρτυρας: Όχι, είχε φασαρία, πολύ κόσμο.
Πρόεδρος: Τους είχατε ξαναδεί;
Μάρτυρας: Ποτέ.
Πρόεδρος: Πόσο διήρκεσε αυτό ;
Μάρτυρας: Συνέχεια, σε όλο το παιχνίδι, τους έβλεπα ήταν στο οπτικό μας πεδίο.
Πρόεδρος: Σας είπαν κάτι ;
Μάρτυρας: Όχι.
Πρόεδρος:  Εσείς τους είπατε;
Μάρτυρας: Όχι. Τελειώνει το παιχνίδι και ξεκινάμε να βγούμε έξω. Επιστρέφω να πληρώσω, βγαίνω μετά από περίπου πέντε λεπτά… Είχα δει ένα αυτοκίνητο πριν μπω μέσα με δύο άτομα να μας κοιτάνε, απέναντι από το «Κοράλι», ήταν η πρώτη μου εικόνα. Όταν ξαναβγήκα ήταν μια παρέα περίπου 10-15 άτομα που έβριζε τους δικούς μου… Προκαλούσαν, φορούσαν μαύρα ρούχα και κρατούσαν κράνη και ξύλα… Εβριζαν: «γαμώ τα σπίτια σας, τις οικογένειες σας, κότες θα σας σκοτώσουμε»… Είδα κάποιον άγνωστο να πηγαίνει από τη μια παρέα στην άλλη και να μιλάνε….
Πρόεδρος: Ποιος ήταν, καταλάβατε το ρόλο του;
Μάρτυρας: Όχι, ήταν άγνωστος, μιλούσε και με τον Παύλο… Επικρατούσε χάος… Είπα «δεν θέλουμε φασαρίες, είμαστε στη γειτονιά μας», το είπα πολλές φορές.
Πρόεδρος: Είχε κάποιος από σας διαφορές;
Μάρτυρας: Δεν νομίζω…ούτε έγινε κάτι…
Πρόεδρος: Μετά τι έγινε;
Μάρτυρας: Αποφασίσαμε να φύγουμε από το σημείο για να γλυτώσουμε, δεν υπήρχε χρόνος να σκεφτούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Περάσαμε απέναντι, είχαν εξαγριωθεί μας φώναζαν «κότες πού πάτε θα σας σκοτώσουμε», έκαναν οτιδήποτε για να έρθουμε σε συμπλοκή, θυμάμαι μηχανές να κατεβαίνουν τρικάβαλες…
Πρόεδρος: Πολλές μηχανές;
Μάρτυρας: Πέντε –έξι.
Πρόεδρος: Πως ήταν;
Μάρτυρας: Ενσωματώθηκαν με τους άλλους….σαν λόχος ήταν πια πάρα πολλοί, παραταγμένοι….με κράνη, ξύλα…οπλισμένοι….είχαν συγκεντρωθεί αν τάγμα …έκαναν σαν κτήνη… Είπα του Παύλου να απομακρυνθούμε ήταν φανερό ότι θα μας έκαναν επίθεση… Ταυτόχρονα δεχτήκαμε την επίθεση…ξεκινάω τρέχω όπως και η παρέα μου, στρίβω δεξιά στο πρώτο στενό. Τρέχαν καταπάνω μας όλοι μαζί….ο Παύλος είπε τρέχουμε και ξεκινήσαμε….είδα όταν έστριψα ότι δεν ήταν κοντά μου…έκανα τον γύρο του τετραγώνου κι επέστρεψα …ήταν  και κάποιοι αστυνομικοί αλλά δεν μας βοηθούσε κανένας…
Βλέπω τον Παύλο χτυπημένο και ρωτάω τη Χρύσσα κι εκείνη μου λέει ότι τον μαχαίρωσαν… από την ταραχή μου δεν έβλεπα τίποτε…περιμέναμε 40 λεπτά για το ασθενοφόρο και τότε έτρεξα στο σπίτι μου για να πάρω το αυτοκίνητο μου για να τον μεταφέρω στο νοσοκομείο όταν όμως επέστρεψα τον είχαν πάρει…πήγα κι εγώ στο νοσοκομείο  και εκεί μας ενημέρωσαν οι γιατροί κι ο πατέρας του..
Πρόεδρος: Δεν είδατε την επίθεση;
Μάρτυρας: όχι, τρέχαμε για να σωθούμε.
Πρόεδρος: Πως το εξηγείτε αυτό; Γιατί αυτό το μένος προς εσάς;
Μάρτυρας: Γιατί είμαστε αντίθετοι με τις ιδέες τους. Πώς το ξεχωρίζαμε κι εμείς ότι κάνουμε  ραπ μουσική…σας παρακαλώ ένα διάλειμμα…