Ειδησεογραφικό site

Γιάννης Ξενάκης: «Οι Έλληνες δεν θέλουμε να φτιάξουμε Κράτος»!

140

Λόγια ορθά- κοφτά από τον νεοεκλεγέντα και πρώτο σε ψήφους αντιπεριφερειάρχη Χίου Γιάννη Ξενάκη σε συνέντευξή του στην ΑΛΗΘΕΙΑ.

Ιδού λοιπόν που ο Ορθός Λόγος στην πολιτική δεν μας έρχεται από τους θεωρούμενους μεγάλους της κεντρικής πολιτικής σκηνής, αλλά  από το ακριτικό  Αιγαίο. Ένας Χιώτης , που ξενιτεύτηκε στη Γερμανία, σπούδασε εκεί, δούλεψε και διέπρεψε, επέστρεψε στο γενέθλιο νησί για να προσφέρει στα κοινά τολμώντας να πει τα αυτονόητα για τον ατίθασο Έλληνα,  που στην Ελλάδα θεωρούνται… επαναστατικά.

Διαβάστε την παρακάτω συνέντευξη του στον διευθυντή της εφημερίδας «Αλήθεια», τον Γιάννη Τζούμα.

Για… Γερμανό δεν τον κάνεις. Ο Γιάννης Ξενάκης, ο μελλοντικός Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης και πρώτος σε σταυρούς στο ψηφοδέλτιο της Χριστιάνας Καλογήρου, στέλεχος της Ν.Δ. από τους στυλοβάτες του κόμματος στη Γερμανία είναι… μελαψός και Μεσόγειος, είναι εκρηκτικός και συναισθηματικός, όμως 26 χρόνια στην ξενιτειά, κάτι κουβαλάει από το Βορρά.

Η οργανωτικότητα, ο προγραμματισμός, η συνέπεια έχουν περάσει στο πετσί του, όπως έχει περάσει και στο μυαλό του, ότι με το μυαλό που κουβαλάει στο DNA του ο Έλληνας, προκοπή όπως τη φαντάζεται ο ίδιος δεν πρόκειται να δούμε. Ο 60χρονος Ολυμπούσης, τελειόφοιτος του Γυμνασίου Καλαμωτής και της Γυμναστικής Ακαδημίας στη συνέχεια, μετά από 28 μήνες στον Ελληνικό Στρατό, φεύγει ερωτικός μετανάστης, με την πρώτη γυναίκα του στη Γερμανία, όπου σπουδάζει εκτός από Ψυχολογία Αθλητισμού, προπονητική ποδοσφαίρου για 5 χρόνια, κοντά στο φιλέλληνα Ότο Ρεχάγκελ, που ως οργανωτής της Ν.Δ. στη Γερμανία, τον προτείνει στο υφυπουργείο Αθλητισμού για Προπονητή της Εθνικής μας Ομάδας… Όμως παράλληλα με την Προπονητική πρέπει να ζήσει, γιατί στο μεταξύ γεννιούνται παιδιά, οπότε μαμούνι στη δουλειά, αναλαμβάνει μαζί με ένα φίλο του Μυτιληνιό, γκαρσόνι σε μία από 120 ελληνικές ταβέρνες του Βερολίνου. Το αφεντικό φεύγει και πουλάει την ταβέρνα στους δύο νησιώτες, ο Γιάννης συμφωνεί αλλά αφού δίνουν τα χέρια με τον Μυτιληνιό ότι μόλις φύγει για τη Χίο σε λίγο… θα αγοράσει το μερδικό του, στο μεταξύ τα φέρνει έτσι η ζωή που φεύγει ο Μυτιληνιός και μένει ο δικός μας με μια ταβέρνα στο χέρι… Μία στις 120 δεν λέει οπότε αποφασίζει να κάνει το άλμα δημιουργώντας από το μηδέν το περίφημο «Συμπόσιο», ένα εστιατόριο πια, με μεσογειακή κουζίνα που κάνει τέτοια θραύση, που τα μαγαζιά γίνονται τρία… μέχρι που ο Γιάννης αφήνει τα πάντα στα παιδιά του και την κάνει για την… Ιθάκη.

Από τότε αναλαμβάνει διοικητής στο Νοσοκομείο, ως στέλεχος της Ν.Δ. και κολλητός του Αβραμόπουλου από την εποχή της Γερμανίας, κόβει στο νήμα το Δημαρχείο Μαστιχοχωρίων, αλλά η δικαστική απόφαση δεν είναι υπέρ του, ετοιμάζει τα πάντα για να διεκδικήσει το Δήμο Χίου, αλλά δεν υπολογίζει στο Βρουλή, που κατέβαινε Δήμαρχος… μέχρι την τελευταία στιγμή και… η ζωή συνεχίζεται. Ο Γιάννης Ξενάκης έχει μια ζωή σαν παραμύθι, είναι ένας ενεργός πολίτης με ανοιχτό μυαλό, είναι ένας Χιώτης της προσφοράς, πάνω απ’ όλα όμως είναι ο Έλληνας του εξωτερικού, αυτός που σ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης, μιλώντας για την αγάπη των Ελλήνων στην πατρίδα μας, ήταν το μόνο σημείο που δάκρυσε.

Θα είσαι Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης, τι λες;

Όπως γνωρίζεις είναι θέμα της Χριστιάνας Καλογήρου, εκείνη επιλέγει.

Δεν θα μετρήσει ότι είσαι πρώτος σε σταυρούς;

Δεν είναι απαραίτητο, δεν με απασχολούν οι τίτλοι αλλά η δουλειά, η προσφορά, βρί- σκομαι 8 χρόνια περίπου στο νησί μας και νομίζω πως το έχω αποδείξει και από το Νοσοκομείο και από το γεγονός ότι εκλέχτηκα Δήμαρχος στα Μαστιχοχώρια, χωρίς να με αφήσουν να διοικήσω, με τις γνωστές δικαστικές περιπέτειες και από το γεγονός της τωρινής εκλογής μου.

Το μετάνιωσες, που ήρθες στην Ελλάδα;

Και ναι και όχι, δεν μπορεί να εκλέγεσαι Δήμαρχος και τα Δικαστήρια να ανακηρύσσουν άλλον… αυτό με πείραξε πολύ.

Πες μου ένα κακό πρώτα και μετά ένα καλό των Γερμανών.

Το κακό είναι ότι ο λαός είναι τόσο υπάκουος που είναι επικίνδυνος. Η Πέτρα Κέλλυ, Αρχηγός των Πρασίνων, είχε πει κάποτε: Φοβάμαι τη νοοτροπία του γερμανικού λαού γιατί είναι πρόβατα, ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθεί ένας νέος Φύρερ και να τον ακολουθήσουν. Είναι απίστευτα υπάκουοι, το εντελώς αντίθετο από μας. Αυτό είναι το κακό, όλα τα άλλα είναι καλά, είναι νομοταγείς, πειθαρχημένοι και φιλόπατρεις. Οι Γερμανοί λένε πάνω απ’ όλα είναι η Γερμανία και το πιστεύουν, το κάνουν πράξη ζωής.

Για να οριοθετήσουμε τη διαφορά, στην Ελλάδα είναι πάνω απ’ όλα ο εαυτός μας, την αγαπάμε την Πατρίδα μας αλλά όλα μα όλα θα τα δώσουμε μόνο όταν κινδυνεύει, κυρίως η ακεραιότητά της. Θαυμάζουμε όλοι τη Γερμανία για την οργάνωση, για τις παροχές της κ.λπ. αλλά όλα αυτά που συζητάμε τώρα στην Ελλάδα εκεί έχουν γίνει επιτυχής πράξη εδώ και 20 χρόνια. Εμείς ακόμα συζητάμε για τη μικρή ΔΕΗ. Εγώ το έζησα σαν επαγγελματίας, θέλαμε 3 και 4 χιλιάδες ρεύμα το μήνα και ήρθε ο ανταγωνισμός και οι τιμές έπεσαν. Να σου πω κάτι, την Ελλάδα εκτός των άλλων την έχει φάει ο συνδικαλισμός, όπως τον εννοούμε εδώ. Στη Γερμανία να δεις συνδικαλισμό, τρομερή δύναμη μεταξύ Κυβέρνησης και εργοδότη. Λέει αυτός δίνω αύξηση 4%, τα Σωματεία 7%, η Κυβέρνηση 6%. Ε, έρχονται και συμφωνούν στο 5%. Τα συνδικάτα εκεί διεκδικούν αλλά θέλουν εύρωστο και τον εργοδότη, χωρίς αυτούς δεν έχει δουλειά, αλλά χωρίς αυτόν δεν έχουν και εκείνοι. Εδώ συνδικαλισμός σημαίνει να εξοντώσουμε τον εργοδότη, οπότε όταν το πετύχουμε μένουμε άνεργοι κι εμείς… και ησυχάζουμε όλοι μαζί.

Τα λες αυτά αλλά εδώ κοντεύει να κάνει Κομμουνισμό ο Σαμαράς… η ιδιωτική περιουσία είναι υπό διωγμό, με τη φορολογία δεν υπάρχει στην ουσία ιδιοκτησία, δημεύεται, ο επενδυτής αισθάνεται βλάκας, μ’ ένα Κράτος που τον αντιμετωπίζει σαν… εχθρό, άρα;

Έχεις δίκιο, συμφωνώ, τα πράγματα δυστυχώς είναι έτσι, αλλά εγώ βλέπω και μια άλλη πλευρά. Γιατί ζητάμε ν’ αλλάξει το Κράτος, ν’ αλλάξουν οι άλλοι, ας αλλάξουμε πρώτα εμείς. Ποιος πολίτης λέει, κέρδισα ας δώσω και στο Κράτος, κανείς, ποιος λέει αυτός είναι ο Νόμος ας τον σεβαστώ, ποιος λέει ας φορέσω ζώνη, ας φορέσω κράνος, ας μην καπνίζω σε δημόσιους χώρους; Δυστυχώς δεν είμαστε νομοταγείς επειδή δεν θέλουμε Κράτος, νομίζω ότι αυτό είναι το θεμελιακό μας πρόβλημα, δεν θέλουμε κράτος, θέλουμε τους Νόμους αλλά για τους άλλους, στα υπόλοιπα νόμος είμαστε εμείς. Θυμάμαι μια κουβέντα του Μητροπολίτη Σύρου Δωρόθεου, σε εκδήλωση στα Ψαρά, είμαι άνθρωπος που όταν πέσω στο κρεβάτι τα μυρικάζω όλα, τα περνάω από κόσκινο, διάβασε λοιπόν ο Δωρόθεος στην προτομή του Κανάρη μια φράση του Ήρωα: «Κι αν δεν έχομεν Έθνος θα κάμομεν» και κούναγε το κεφάλι του. Του λέω, γιατί το κάνετε αυτό, και τι μου απαντάει: Και τι Κράτος εκάμαμεν, Κλέφτες και Αρματολοί, έφυγαν οι αρματολοί κι έμειναν οι κλέφτες…

Θέλετε μήπως να θυμηθούμε τον Κ. Καραμανλή: Είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο, τον Σαρτζετάκη: Είμαστε έθνος ανάδελφον, τον Κώστα Σημίτη: Αυτή είναι η Ελλάδα.

Αν τα αναλύσεις και το σκεφτείς θα δεις πόσο δυνατή είναι η νοοτροπία μας. Βεβαίως οι πολιτικοί έχουν την πρώτη ευθύνη, πρέπει να συγκρουστούν, να πουν την αλήθεια, αλλά αν το κάνουν αυτό στην επόμενη εκλογή δεν θα βρουν ούτε την ψήφο τους. Θέλεις να μην πάμε μακριά; Εγώ θεωρώ ότι ποιο γνώστης, πιο σωστός και πιο ευρωπαίος Βουλευτής από τον Κωστή Μουσουρούλη δεν ξαναπέρασε από τον τόπο, έχεις την αίσθηση ότι αν ο Κωστής έβαζε ξανά υποψηφιότητα θα ‘βγαινε; Εγώ σου λέω πως όχι, δεν θέλουμε τον Βουλευτή να Νομοθετεί, να βλέπει το στραβό και να το διορθώνει. Εμείς τι θέλουμε; Ένα Βουλευτή που να μας χτυπά στην πλάτη, που νά ‘ρχεται στην κηδεία, στο μνημόσυνο, στο γάμο και να μας κάνει τα ρουσφέτια.

 ― Γιατί το ένα αναιρεί το άλλο, δεν θα μπορούσε να Νομοθετεί αλλά να ‘ναι και κοινωνικός;

Τι εννοείς κοινωνικός να άφηνε το υπουργείο στο οποίο κοιμόταν πάνω σε ένα ράντζο και να τρέχει στις κηδείες;

Καλά, ποιος κοιμάται σήμερα σε ράντζο, αυτά γίνονταν την εποχή του γέρο Καραμανλή…

Λάθος, και σήμερα γίνονται, ο Κωστής Μουσουρούλης κοιμόταν σε ένα ράντζο μέσα στο ΥΕΝ, το είδα με τα μάτια μου. Θέλω να πω ότι όσοι μας διοικούν δικές μας επιλογές είναι, ας δούμε και τις δικές μας ευθύνες, δεν μπορούμε να επιλέγουμε αυτόν που μας λέει το μεγαλύτερο ψέμα. Εμείς οι Έλληνες του εξωτερικού στενοχωριόμαστε πολύ μ’ αυτά, εγώ έχω κλάψει για την κατάντια της χώρας μας, είμαστε πολύ ευαίσθητοι, έχουμε τσακωθεί στο εξωτερικό άπειρες φορές για να υπερασπιζόμαστε τη χώρα μας, αυτή που μας πληγώνει όπου κι αν βρεθούμε.

Η κρίση είναι πολιτική, θα ξεπεραστεί;

Προεκλογικά έβγαλα ένα φυλλαδιάκι, έγραφα εκεί ότι για ν’ αλλάξει ο τόπος πρέπει ν’ αλλάξουμε εμείς, πρέπει να το θέλουμε, έχουμε την πιο όμορφη πατρίδα αλλά δεν θέλουμε να έχουμε Κράτος (!) πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε, Κράτη στον αυτόματο δεν υπάρχουν, υπάρχουν Νόμοι, κανόνες, άρα η κρίση θα ξεπεραστεί όποτε αλλάξουμε εμείς. Δεν μπορούμε να πάμε άλλο μπροστά χωρίς Παιδεία, θυμάμαι τους δασκάλους μας, τον Ισ. Πρώιο στην Καλαμωτή, τον Ν. Βολάκη στο Δημοτικό, αυστηροί, σοβαροί, μας μάθαιναν γράμματα, άμα λάχει τρώγαμε και καμιά κλοτσιά, πήγαινε τώρα στα Σχολεία να δεις τι γίνεται. Φυσικά δεν θέλω να επιστρέψουμε στις κλοτσιές αλλά ας τολμήσει καθηγητής να πει σε μαθητή να πάει παραπέρα, την άλλη μέρα θα είναι ο γονιός Σχολείο όχι για να συγχαρεί το Δάσκαλο, που προσπαθεί να φτιάξει χαρακτήρα στο παιδί του αλλά για να του κάνει παρατήρηση!

(ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑ – ΧΙΟΣ- 7 ΙΟΥΛΙΟΥ 2014)

Τα σχόλια είναι κλειστά.