Γιάννης Ζουγανέλης: Ισορροπώ με την αισιοδοξία

Της Θωμαής Βούλγαρη

«Υπηρετώ την πολιτεία εκφράζοντας μέσα από το θέατρο και τις μουσικές σκηνές την αντιεξουσιαστική μου λογική» δηλώνει στο «Καρφί» ο πολυπράγμων Γιάννης Ζουγανέλης, που παραμένει πιστός στις αρχές και τις αξίες με τις οποίες πορεύτηκε, όλες αυτές τις δεκαετίες που βρίσκεται στο καλλιτεχνικό προσκήνιο. Ηθοποιός, τραγουδιστής, συνθέτης, βαθιά πολιτικοποιημένο άτομο, μιλάει για τη σημερινή κατάσταση στους χώρους της πολιτικής και της τέχνης και κάνει λόγο για «απανωτές προβοκάτσιες». Παράλληλα, δηλώνει πλήρη άγνοια για τις πολιτιστικές προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των αριστερών κομμάτων.

Δίνετε κάποιες παραστάσεις αυτή την περίοδο;

Είμαι στο Εθνικό Θέατρο, σε μία από τις καλύτερες κωμωδίες του Αριστοφάνη, τους «Βατράχους», σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα, σε ένα πολύ ιδιαίτερο ανέβασμα με εξαιρετικούς ηθοποιούς, τον Φάνη Μουρατίδη, τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τον Πάνο Βλάχο. Είμαστε υποχρεωμένοι να στηρίξουμε το Εθνικό Θέατρο, το οποίο λειτουργεί ως μπροστάρης κι αξίζει να το επικαλούνται οι άνθρωποι στη σύγχρονη ζωή.

Πώς νιώθετε αυτή την εποχή και τι κάνετε για τον εαυτό σας;

Δεν ισορροπώ με τη μιζέρια, αλλά με την αισιοδοξία. Δεν χρησιμοποιώ την κρίση στη ζωή μου ως άλλοθι να μείνω άπραγος και να παρακολουθώ τα πράγματα. Έχω μεγαλώσει τη διάσταση του πολίτη μέσα μου, την οποία θεωρώ ισχυρότερη από αυτήν του πολιτικού. Υπηρετώ την πολιτεία εκφράζοντας μέσα από το θέατρο και τις μουσικές σκηνές την αντιεξουσιαστική μου λογική. Ακόμα δεν έχουμε τελειώσει τη συνεργασία με τον ευφυέστερο των σύγχρονων Ελλήνων Σαββόπουλο. Αγαπώ το λαό μου, από τον οποίο εμπνέομαι, και νομίζω ότι τα πάντα στη ζωή είναι αμοιβαία.

Είστε ιδιαίτερα αγαπητός στον κόσμο. Πού το αποδίδετε αυτό; 

Προσπαθούσα να υπολογίζω πάντα τους αποδέκτες. Δεν λέω ποτέ τη λέξη «κοινό», γιατί πιστεύω στην έννοια «κόσμος». Σέβομαι τον κόσμο, χωρίς όμως να σκέφτομαι πάντα τι θα πει. Πιστεύω πολύ στην αθωότητα, χωρίς να παλιμπαιδίζω. Όσο περισσότερο παιδί είσαι, τόσο λιγότερο φθαρμένος είσαι και ανοιχτός στη ζωή.

Έχετε έρθει σε ρήξη μαζί του;

Ναι, διότι δεν ήμουν ποτέ ταυτισμένος μαζί του, με τις πολιτικές του επιλογές. Δεν δέχομαι ο λαός να έχει άλλοθι ότι αύριο θα πάνε καλύτερα τα πράγματα. Έχω ένα μότο στη ζωή, ότι το σήμερα που βιώνουμε είναι το αύριο του χθες. Δεν αφήνω να γίνει κάτι αύριο, το κάνω σήμερα.

Θα μπορούσατε να ζήσετε στο εξωτερικό;

Έχω κάνει πολλά πράγματα στην Ευρώπη, και κυρίως στην οργανική μουσική. Θα μπορούσα να ζήσω άνετα στο εξωτερικό και θα ήμουν και πιο άνετος οικονομικά. Όμως δεν μπορώ να ζήσω μακριά από αυτόν τον τόπο.

Μια απλή κουβέντα για τον Σάκη Μπουλά; 

Ο Σάκης ήταν ένας άνθρωπος που ισορροπούσε στη ζωή ανάμεσα στη σκέψη και την έκφραση. Δοκίμασε τον εαυτό τον πάρα πολλές φορές. Συνυπήρξαμε πάρα πολλά χρόνια από την εφηβεία. Νομίζω, όταν φεύγει ένας άνθρωπος, πρέπει να αφήνεις το περιθώριο να φύγει με αξιοπρέπεια. Την είχε. Το Internet, όμως, τον πέθανε δυο τρεις φορές.

Σας έχει πειράξει κάτι;

Τολμώ να πω ότι τα τελευταία χρόνια είμαι ο μόνος που έχει βγάλει 18 αμιγώς πολιτικά τραγούδια που απαντούν στη λογική της εξουσίας, την ανυπαρξία του χρέους και της οικονομίας. Δεν παίζονται, και αυτό οφείλεται στη μαλθακότητα και τη δηθενιά των παραγωγών. Όμως ο κόσμος τα αναγνωρίζει και με κάνει πλουσιότερο στην επικοινωνία. Δεν είναι τόσο καθαρός ο χώρος του τραγουδιού.

Τι σας κάνει περήφανο;

Το πιο καθοριστικό στη ζωή μου είναι η κόρη μου. Έχω κάνει ένα παιδί που δεν έχει καμία αγοραία λογική, επικοινωνεί με την καρδιά της, ψάχνεται και εξελίσσεται. Δεν είναι δική μου, με την έννοια της ιδιοκτησίας. Κανείς δεν ανήκει σε κανέναν. Είναι ελεύθερη, έχει γνώμη και εγώ στηρίζω τις επιλογές της. Έχει μεγάλο ταλέντο.

Τι βλέπετε στην πολιτική σκηνή;

Ζούμε σε μια χώρα που δεν έχει ακαδημία τεχνών. Δυστυχώς, σε ένα βαθμό, έχει καταργηθεί ο πολιτισμός μας. Περιμένω να δω από το ΣΥΡΙΖΑ και τα αριστερά κόμματα τις πολιτιστικές προτάσεις τους. Αν τις έχετε, να μου τις πείτε. Δεν θα μπορούσα να ταυτιστώ με αριστερό κόμμα που δεν μιλάει καθόλου για την εθνικότητα. Σέβομαι τους αγωνιστές της λευτεριάς και του ΚΚΕ. Η Ελιά πιστεύω ότι δεν θα βγάλει ποτέ λάδι. Υπήρξαν και πολιτικοί της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ που δεν κρύβονταν, όπως ο Στεφανόπουλος. Το Ποτάμι δεν θεωρώ ότι είναι τόσο στημένη ιστορία, αν και ακόμη είμαι επιφυλακτικός. Μου είναι συμπαθής ο Θεοδωράκης. Όλοι όμως αυτοί που λένε για πολιτικές θέσεις, δεν έχουν ζωή, αγάπη, έρωτα, λένε τα ίδια και τα ίδια.

Πώς αποφασίσατε να στηρίξετε τον κ. Καζάκη σε αυτές τις εκλογές;

Έχει γίνει μια παρανόηση. Εγώ απλώς πιστεύω στην πολυφωνία. Όταν μου ζήτησαν τη γνώμη μου για τον κ. Καζάκη, είδα μερικές αλήθειες, από τις οποίες και φωτίστηκα. Μπορεί να μην ταυτίζομαι ιδεολογικά, θα χαιρόμουν όμως να επιτύχει. Αρκεί η πολυφωνία να μην είναι μόνο στη φωνή, αλλά στην πράξη.

Σας έγινε πρόταση για τις αυτοδιοικητικές εκλογές;

Ναι, αλλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Πολεμάω στην κοινωνία με τα «όπλα» της έκφρασης αλλά και της τέχνης μου. Παλεύουμε με τους φίλους μου απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα έλλειψης έμπνευσης.

ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΟΣ… ΖΟΥΓΑΝΕΛΗΣ

«Δεν δέχομαι ότι αυτός ο λαός, μετά από τέτοιες προδοσίες, επιλέγει –με ένα ποσοστό που ελπίζω ότι θα πέσει– τη Χρυσή Αυγή. Ούτε πως από αντίδραση ψηφίζει μπράβους.

Δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τις προβοκάτσιες, που είναι απανωτές. Προβοκάτσια θεωρώ το να λες ότι είναι χαμένη η νέα γενιά. Προβοκάτσια θεωρώ όλους αυτούς τους πολιτικούς που πέρασαν από τα υπουργεία Παιδείας, αφαίρεσαν το χρώμα της γλώσσας μας και μεσολάβησαν ώστε να αφαιρεθούν από τα σχολεία τα αρχαία, η μόνη γλώσσα που σε κάνει να σκέφτεσαι και να προχωράς μπροστά.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν υπάρχει πολιτισμός και ακαδημία τεχνών. Δεν μπορώ το lifestyle, το οποίο θεωρώ εχθρό της διαφορετικότητας των ανθρώπων. Δεν αντέχω την παγκοσμιοποίηση. Δεν μου αρέσει καθόλου η Ευρώπη που γερμανοκρατείται από εκείνους που έχουν ηγεμονική πολιτική.

Δεν μπορώ τους ανθρώπους που δεν κάνουν σήμερα ποίηση. Τους καλλιτέχνες που θέλουν να γίνουν πολιτικοί. Και το Internet, αφού η πολλή πληροφόρηση θα φέρει την παραπληροφόρηση».