Γεράσιμος Ανδρεάτος στο «Καρφί»:«Η ζωή αξίζει μόνο όταν μοιράζεσαι»

Της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου

«Δεν αντέχω το ψέμα, ούτε να το ακούω, ούτε να το ξεστομίζω» μας λέει ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, αναγνωρίζοντας ότι η ειλικρίνεια είναι το καλύτερο γνώρισμα του χαρακτήρα του, ενώ η επιπολαιότητα το χειρότερο. Μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια δουλειάς ως τραγουδιστής, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος αναπολεί το ξεκίνημά του, τότε που πρωτόπιασε στα χέρια του το αγαπημένο του μουσικό όργανο, το μπουζούκι. Μας μιλά για την οικογένειά του, που, όπως μας είπε, είναι πάνω απ’ όλα και απ’ όλους, ενώ μας αποκαλύπτει και την επόμενη δισκογραφική του δουλειά.

Το ταξίδι σου στη μουσική πότε ξεκίνησε;

Όταν ο πατέρας μου μου αγόρασε το πρώτο μου μπουζούκι. Πήγαινα ακόμη δημοτικό. Δεν μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου, όταν το έπιασα στα χέρια μου, γιατί ό,τι και αν πω θα είναι λίγο. Θυμάμαι ότι άνοιγα συχνά πυκνά τη θήκη του για να δω ότι είναι μέσα το μπουζούκι ή απλώς την άνοιγα για να μυρίσω το λούστρο, το βερνίκι. Με το μπουζούκι αυτό δούλεψα πρώτη φορά στο Ανώγειο. Δηλαδή τα πρώτα μου μεροκάματα τα έβγαλα με αυτό το μπουζούκι. Το έχω μέχρι και σήμερα, το προσέχω και το περιποιούμαι πολύ. Του έχω βάλει και καινούριες χορδές. Αν και παίζω μπαγλαμά, τζουρά και κιθάρα, η μεγάλη μου αγάπη ήταν, είναι και θα είναι το μπουζούκι.

Σε επηρέασαν κάποιοι μπουζουξήδες στο παίξιμό σου;

Θεωρώ πως στη ζωή πάντα έχουμε «πυξίδα» κάποιους δασκάλους. Αφορμή για να ξεκινήσω να παίζω μπουζούκι ήταν ο Γιώργος Ζαμπέτας και στη συνέχεια ο Μανώλης Χιώτης. Μίλαγε το όργανο στα χέρια τους. Δεν πρέπει βέβαια να ξεχάσω τον Τσιτσάνη και τον Παπαϊωάννου. Οι παλιοί μπουζουξήδες ήταν άνθρωποι με μεράκι για τρία πράγματα: Τη ζωή, τη μουσική και τα μπουζούκια τους.

Έχεις σπουδάσει μουσική;

Έχω παρακολουθήσει μαθήματα μουσικής με τον Παναγιώτη Βεσμεδιώτη και τον Θέμη Παπαβασιλείου και φωνητική με τον Φραγκίσκο Βουτσίνο, τον Τάσο Αποστόλου και τον Γιώργο Μισαηλίδη. Ήταν οι δάσκαλοί μου, που μου έδειξαν τα πρώτα μονοπάτια της επαγγελματικής πορείας που είχα επιλέξει. Αισθάνομαι υποχρεωμένος να μιλήσω για τον Φραγκίσκο Βουτσινό, αυτόν το μεγάλο δάσκαλο που δεν υπάρχει πια στη ζωή. Αυτό τον άνθρωπο τον είχα για πέντε χρόνια δάσκαλο. Ήταν ένας κλασικός μπάσος τραγουδιστής, ένας από τους καλύτερους στην Ευρώπη, με 3.500 παραστάσεις στο ενεργητικό του.
Επαγγελματικά πότε ξεκινάς το τραγούδι;
Αν και επαγγελματικά ξεκίνησα να τραγουδώ το 1985, πιστεύω ότι η συμμετοχή που με έκανε ευρύτερα γνωστό ήταν αυτή στο δίσκο του Βαγγέλη Κορακάκη «Λαύριο», το 1993. Την επόμενη χρονιά, με τον Βαγγέλη Κορακάκη και πάλι, κυκλοφόρησα τον πρώτο προσωπικό μου δίσκο, το «Πικρό φιλί». Από τότε μέχρι σήμερα, η συμμετοχή μου στη δισκογραφία αλλά και οι ζωντανές εμφανίσεις μου ως τραγουδιστή, μουσικού (παίζοντας μπουζούκι και μπαγλαμά), αλλά κάποιες φορές και ως συνθέτη, είναι συνεχείς. Αν και οι προσωπικοί μου δίσκοι είναι λίγοι, οι συμμετοχές μου στη δισκογραφία ξεπερνούν ήδη τις 60.

Τι ρόλο έχει παίξει η οικογένειά σου σε όλη αυτή τη διαδρομή;

Μπορεί να ακουστεί τετριμμένο, όμως η οικογένειά μου είναι πάνω από τη δουλειά μου και πιστεύω ότι αυτό πρέπει να ισχύει για τον καθένα. Η ευτυχία είναι η οικογένειά μας, τα παιδιά μας και όχι η δουλειά μας. Αναγνωρίζω, ωστόσο, ότι δεν θα έφτανα ως εδώ αν δεν αισθανόμουν σε κάθε επαγγελματικό μου βήμα ότι έχω την οικογένειά μου δίπλα μου και ενίοτε… πίσω μου, για να με στηρίξει, όποτε στραβοπατούσα.
Ως οικογενειάρχης λοιπόν ποια ήταν η βασική σου επιδίωξη;
Από τη στιγμή που επέλεξα ως βασική μου προτεραιότητα το ρόλο του οικογενειάρχη και όχι του τραγουδιστή, επιφόρτισα τον εαυτό μου με το βαρύ καθήκον να γίνω σωστός γονιός. Και για μένα σωστός γονιός είναι αυτός που μαθαίνει στα παιδιά του τη δύναμη των ηθικών αξιών, όπως είναι η αλήθεια και η ειλικρίνεια. Αξίες δηλαδή που κάθε γονιός πρέπει καθημερινά να δείχνει μέσα από τις πράξεις και τα λόγια του, έτσι ώστε να τον μιμηθούν οι μικρότεροι. Δεν μπορείς να ζητάς από ένα παιδί ειλικρίνεια και εσύ να ψεύδεσαι. Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς… πριν γίνουν γονείς… να εκπαιδευτούν για τη νέα τους αποστολή. Μόνο έτσι θα βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτύξουν έναν «καθαρό» χαρακτήρα χωρίς σκιές.

Ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;

Νομίζω ότι το καλό μου γνώρισμα είναι η ειλικρίνεια. Δεν αντέχω το ψέμα, ούτε να το ακούω, ούτε να το ξεστομίζω. Μου προκαλεί σύγχυση. Τα πράγματα πρέπει κανείς να τα λέει έτσι όπως είναι χωρίς καθόλου φιοριτούρες, ακόμη και αν ξέρει ότι οι συνέπειες δεν θα είναι και οι καλύτερες. Γνώρισμα που έχουν και τα τρία μου παιδιά… τα τρία μου κορίτσια.
Τα άσχημα στοιχεία του χαρακτήρα μου είναι η επιπολαιότητά μου και ο αυθορμητισμός μου. Ενθουσιάζομαι τόσο πολύ που έχει τύχει να δώσω, για παράδειγμα, πολλές ελπίδες σε κάποιον για συνεργασία και μετά δεν ξέρω πώς να τις μαζέψω.

Δισκογραφικά, ετοιμάζετε κάτι καινούριο;

Ναι, ετοιμάζομαι να παρουσιάσω ένα καινούριο τραγούδι που μου έγραψε ο Σταμάτης Χατζηευσταθίου. Θα λέγεται «Και ύστερα λοιπόν έρχεται η αγάπη». Θα σας πω και δύο στροφές που αγαπώ πολύ: «Όλα τα άλλα υπερβολές, ζει μονάχα ο μοιρασμένος, να το ξέρεις, να το λες». Στόχος μου είναι ο κόσμος να το ακούσει πρώτη φορά στις 6 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Βράχων, στη συναυλία του Παντελή Θαλασσινού, όπου θα τραγουδήσω και εγώ.
Είναι ένα τραγούδι που θεωρώ ότι θα αγαπηθεί πολύ γρήγορα γιατί θα μας θυμίσει πώς φτάνουμε στην αληθινή αγάπη. Για το τραγούδι, άρα και για μένα, η αγάπη πρέπει να έρχεται ύστερα από την αναζήτηση, την αγωνία, τις εμπειρίες. Η φυσική εξέλιξη όλων αυτών είναι η αγάπη, η αποδοχή και η χαρά που τη μοιραζόμαστε. Γιατί μόνο μοιρασμένος αξίζει να ζεις…