Αυτή είναι η διαμαντόπετρα, της γης το δαχτυλίδι; – Εικόνες θλίψης από τους δρόμους της Αθήνας

Η εβδομάδα από χθες ξεκίνησε με περίεργα συναισθήματα για όλους. Για τους συνταξιούχους να πιάνουν στασίδι από τα χαράματα ελπίζοντας σε… ένα πιθανό άνοιγμα τραπεζών για να πάρουν τη σύνταξή τους. Πρόσωπα θλιμμένα, βγαλμένα θαρρείς μέσα από σενάριο κινηματογραφικής ταινίας, που αποτυπώνει με γλαφυρό για άλλους ή με σκληρό και ωμό τρόπο το αμήχανο αποτύπωμα μίας μεταβατικής κατάστασης και σίγουρα με αναπάντεχα κλικ και καρέ που θυμίζουν ταινία του Πολάνσκι. Σε ένα τοπίο σχεδόν καταθλιπτικό, γιαγιάδες και παππούδες θυμούνται δύσκολα χρόνια που ζήσανε παλιά και που φαίνεται να νεκρανασταίνονται από το καλά κρυμμένο, σχεδόν θαμμένο σεντούκι των αναμνήσεων τους.

Δε φοβούνται την πείνα, την ταλαιπωρία, φοβούνται μόνο για τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Φοβούνται μη τυχόν δε μπορούν σε λίγες μέρες να πάρουν τα φάρμακά τους. Φοβούνται το φόβο τους… Νέα παιδιά παρακάτω ακόμη έφηβοι μοιάζουν να ωρίμασαν σε λίγες μόνο ώρες. Προβληματισμένοι εργαζόμενοι που αναρωτιούνται τι θα συμβεί αν η καθημερινότητά τους υποστεί βιασμό με εκείνους ανίκανους να διαχειριστούν όλο αυτό που συμβαίνει και που ξεπερνά τη μέχρι τώρα διαπιστωμένη δύσκολη οικονομική συγκυρία και την οδηγεί στο επόμενο βήμα της αγωνίας αν το μηχάνημα το ΑΤΜ στο οποίο θα πρέπει να πάνε για να βγάλουν 60 ευρώ βασικά έχει χαρτονομίσματα να τους δώσει. Για να έχουν τα απαραίτητα πια… Για να πιουν ένα καφέ βιαστικά για να προτιμήσουν να πάνε στη δουλειά τους αναγκαστικά χωρίς αυτοκίνητο αφού και εκεί είτε θα πρέπει να περιμένεις ώρα πολύ είτε όταν φτάσει η σειρά σου δε θα μπορείς πια να βάλεις βενζίνη διότι…τελείωσε.

Η βόλτα στην Ερμού το Μοναστηράκι το Θησείο λειτουργούσε για πολλούς που δεν είχαν και πολλά χρήματα ως ψυχοθεραπεία… Τώρα με την ερημιά που βλέπει κανείς αντιλαμβάνεται πόσο εύκολα μπορεί ένα χρωματιστό τοπίο με φωνές και κόσμο να μετατραπεί σε σύγχρονο ο στην εγχώρια αγορά με τους καταστηματάρχες να δηλώνουν απόγνωση. Στην πλατεία Συντάγματος ο κ. Γιάννης και η κ. Μαρία απολαμβάνουν ένα περίπατο μετά από πολύωρη αναμονή σε ΑΤΜ για να πάρουν 60 ευρώ. Ανησυχούν μεν αλλά προσπαθούν να ξεχαστούν έστω για λίγο.

Μέχρι πρι λίγες μέρες εδώ σε αυτό το σημείο γινόταν ένας μικρός πανικός με νέα παιδιά να δίνουν ήχο και παλμό. .. Τώρα συνάδελφοι από ξένα τηλεοπτικά δίκτυα δίνουν από την πλατεία τον παλμό των γεγονότων. Λίγο παρακάτω στην Καραγεώργη Σερβίας σε ένα παραδοσιακό καφενείο δύο φίλοι πίνουν παγωμένη μπύρα και τσιμπολογούν… Και με δέκα και με εξήντα θα περάσουμε σήμερα καλά δε θα τρελαθούμε κιόλας μας λένε. Στη βόλτα μας συναντούμε άδειους δρόμους παραδοσιακά ασφυκτικά γεμάτους σε κανονικές συνθήκες και ρυθμούς… Όχι απλό χθες όμως…

Με ουρές σε ΑΤΜ, απεγνωσμένους πολίτες, φοβισμένους καταστηματάρχες σε απόγνωση η χώρα ζει σε μια φρικτή και ανυπόφορη κατάσταση που σε κάθε περίπτωση έχει προκαλέσει κλυδωνισμούς και αναταράξεις. Οι κραδασμοί απελπισίας αποτυπώνονται στα μάτια όλων καθώς το κλίμα των τελευταίων 24ωρων είναι δύσκολο βαρύ και πνιγηρό όπως λένε απλοί άνθρωποι αλλά και επαγγελματίες που βλέπουν…άδεια τα καταστήματα τους. Περιμένοντας κυριολεκτικά ένα…θαύμα που θα τους χαρίσει μία ανάσα έστω για μια στιγμή. Άλλωστε ο πιο φρικτός θάνατος είναι αυτός… Το να πεθάνεις από έλλειψη οξυγόνου….

Πηγή: protothema.gr