Αρλέτα – Λάκης Παπαδόπουλος: «Η μπαλάντα έχει μέσα και το ροκ» – Συνέντευξη στο «Καρφί»

Της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου

Mπαλάντα ή ροκ; Δίλημμα που έχουν λύσει προ πολλού η Αρλέτα και ο Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ, τονίζοντας η μεν πρώτη ότι το ροκ περιέχει και μπαλάντες, με τον δεύτερο να επιβεβαιώνει και να συμπληρώνει ότι η μουσική δεν έχει στεγανά. Φίλοι από παλιά, οι δύο ξεχωριστοί καλλιτέχνες μίλησαν στο «Καρφί» για το ραντεβού που έχουν δώσει στις 5, 6 και 7 Δεκεμβρίου στο γνωστό jazz club της Αθήνας, «Ηalf Note», για τα δισκογραφικά σχέδια που ετοιμάζουν αλλά και για τη νέα γενιά που στριμώχνεται στην εποχή του σήμερα.

Αν και ιδιαίτερα αγαπητοί καλλιτέχνες, τα τελευταία χρόνια έχετε «χαθεί». Γιατί;

Λάκης: Δεν θα έλεγα ότι έχω χαθεί. Κάνω δουλειά, αλλά δεν την προμοτάρω. Συνειδητά αποφεύγω τις συνεντεύξεις. Είτε γίνονται είτε όχι, κανείς δεν μπορεί να μου διαγράψει την 50χρονη παρουσία μου στο χώρο, ούτε και τα περίπου 250 τραγούδια μου.

Αρλέτα: Χάθηκα για λόγους υγείας. Βέβαια, από την άλλη ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος που κυνηγά την καριέρα. Είμαι λιτός άνθρωπος και η μοναδική μου πολυτέλεια είναι οι 8 κιθάρες μου, οι οποίες δεν είναι ιδιαίτερης αξίας. Παρ’ όλα αυτά είμαι 48 χρόνια στο χώρο και πραγματικά ούτε που θυμάμαι πόσα τραγούδια έχω πει, καθώς εκτός από τα δικά μου έχω κάνει και πολλές διασκευές.

 

Ετοιμάζετε κάποια καινούρια δισκογραφική δουλειά;

Λάκης: Ετοιμάζεται να βγει ο νέος μου δίσκος, στον οποίο συμμετέχουν μεγάλα ονόματα του πενταγράμμου, όπως η Αρλέτα, ο Κώστας Χατζής, ο Τερζής, ο Πάριος, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ενώ θα υπάρχουν και κάνα δύο εκπλήξεις ακόμα. Ένα τραγούδι από το δίσκο «Τα μικρά μπαλκόνια», σε στίχους της Σάννυς Μπαλτζή και σε μουσική δική μου, θα το τραγουδήσει ο Διονύσης Σαββόπουλος. Αν και μου αρέσουν όλα τα τραγούδια του δίσκου, θεωρώ ότι αυτό που μιλά για το μεγαλύτερο θέμα όλων των εποχών, τη μοναξιά στη μεγαλούπολη, θα είναι η ναυαρχίδα. Αυτό θα βγει σε CD και σε συλλεκτικό βινύλιο. Παράλληλα φέτος έβγαλα δύο ακόμη CD. Το ένα είναι τα «Τα ευγενικά τραγούδια» και το άλλο το «Rendez-vous», που είναι ένα ταξίδι στο γαλλικό τραγούδι, μισό αιώνα πριν. Το πρώτο τραγούδι μάλιστα που παρουσιάζεται στο δίσκο είναι το «Le Bonheur (Hassapiko Nostalgique)», σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και στίχους του Marcel Eugene Ageron.

Αρλέτα: Υπάρχουν τραγούδια στα συρτάρια μου, τα οποία όμως δεν είναι ακόμη έτοιμα. Γεγονός που δεν με ανησυχεί διόλου. Κάποτε είχε πάει κάποιος στον Τσαρούχη και του είπε: «Δάσκαλε, δεν μπορώ να τελειώσω αυτό τον πίνακα». Και ο Τσαρούχης τού είπε: «Μην κάνεις τίποτα, θα τελειώσει από μόνος του». Έχω κάνει λοιπόν και 11 χρόνια να γράψω ένα τραγούδι όπως εγώ το θέλω. Αν προλάβω πάντως, πιστεύω ότι θα γράψω και άλλα τραγούδια, καθώς ζω από τη δουλειά μου και ξέρω ότι παίζω για να γίνω καλά. Αν και στην τελική πιστεύω ότι είμαι ανεπίσημη τραγουδίστρια. Δεν με έχουν καλέσει ποτέ σε καμία επίσημη εκδήλωση, ενώ έχω κάνει μόλις 1,5 εξώφυλλο στα 48 χρόνια δουλειάς. Θυμάμαι, όταν αντιμετώπιζα τα σοβαρά προβλήματα υγείας το 2008, τα Μέσα με πλησίαζαν γιατί τους ενδιέφερε η ιστορία ενός παρ’ ολίγον πεθαμένου. Δυστυχώς «τα κακά νέα είναι νέα».

Τα σημερινά μουσικά ακούσματα σας λένε κάτι;

Λάκης: Σήμερα βλέπουμε μουσική και ακούμε εικόνα. Τώρα πια μόνο αν είσαι μανεκέν πετυχαίνεις στο επάγγελμα. Όσον αφορά τα τραγούδια του σήμερα και του πρόσφατου παρελθόντος, πιστεύω ότι αναλώνονται και εξαντλούνται στο θέμα του έρωτα. Για αυτό, μεγάλοι και μικροί γυρνάμε πίσω στα ακούσματα του μακρινού παρελθόντος, που έθιγαν σοβαρά κοινωνικά ζητήματα και έδιναν ώθηση για αναζήτηση λύσεων. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι σύσσωμος ο πνευματικός κόσμος και ιδίως οι ποιητές μας πρέπει να γράψουν έργα με ιστορία και βάθος δίνοντας «τροφή» στους υπολοίπους του χώρου.

Αρλέτα: Δυστυχώς ο κόσμος των καλλιτεχνών αποτελείται από απαίδευτους ανθρώπους. Πώς μπορείς να τραγουδήσεις και να καταθέσεις την ψυχή σου στο έργο σου όταν δεν ξέρεις τον κύκλο της τέχνης και τον κύκλο της ζωής; Και οι συνθέτες γράφουν αρλούμπες και πατάτες. Όποιος πιστεύει ότι το τραγούδι είναι εύκολο είδος, δεν ξέρει τι του γίνεται. Ακριβώς επειδή είναι πολύ απλό, γι’ αυτό είναι και πολύ δύσκολο. Δυστυχώς της μόδας είναι να μην ξέρεις τίποτα. Αν μιλάς καλά ελληνικά και έχεις ελληνική παιδεία, είσαι ύποπτος.

Τι σημαίνει για σας οικογένεια;

Λάκης: Οικογένεια για μένα είναι ο Άγγελος, το παιδί μου, και τώρα πια και ο συνεργάτης μου, καθώς τελευταίως είναι ο εικαστικός των εξωφύλλων στους δίσκους. Προσπαθώ να είμαι δίπλα του και σύμμαχος στις αποφάσεις του. Για παράδειγμα, όταν αποφάσισε να μη δώσει πανελλήνιες, το σεβαστήκαμε εγώ και η μητέρα του. Ξέραμε ότι ήθελε να γίνει εικαστικός. Και όπως φαίνεται, τα πάει πολύ καλά. Τι σημασία έχει αν είναι ταλέντο ή αν πήρε το κληρονομικό χάρισμα από το θείο του προπάππου του, το διάσημο Θεόφιλο; Κάνει αυτό που θέλει!

Αρλέτα: Δεν θέλησα ποτέ μου οικογένεια. Θυμάμαι, στο νοσοκομείο γνώρισα έναν άνθρωπο με έξι παιδιά, που όμως κανένα δεν τον επισκεπτόταν.

Πώς είναι να συνυπάρχετε;

Λάκης: Υπέροχα. Με συγκινεί απίστευτα, αλλά κρύβομαι. Δεν μπορώ να σας εξηγήσω πώς αισθάνομαι όταν την ακούω να τραγουδά ένα τραγούδι του Γιάννη Σπανού: « Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι κι όσα για σένα είχες ελπίσει έχουνε τώρα πια όλα σβήσει». Έχει μια αναλλοίωτη φωνή που ταξιδεύει και σε ταξιδεύει στο χρόνο.

Αρλέτα: Δεν προσποιείται, ό,τι κάνει είναι ειλικρινές, είναι ξεχωριστό. Είναι ένα μεγάλο παιδί. Όταν παίζω με τον Λάκη, παίζω με το φίλο μου, με την οικογένειά μου.

Δεν είναι λίγο παράταιρο το «πάντρεμα» του ροκ με την μπαλάντα;

Λάκης: Η μουσική δεν έχει στεγανά. Αν την οριοθετήσεις, θα χάσει τη δύναμή της, τη λάμψη της.

Αρλέτα: Το ροκ και η μπαλάντα μπορούν να «παντρευτούν» γιατί το ροκ έχει μέσα του μπαλάντα. Πιστεύω ότι το ροκ ταιριάζει με όλα, είναι σαν το «μαϊντανό» με την καλή έννοια. Ειδικότερα δε για την μπαλάντα θα ήθελα να πω ότι είναι ένα αφηγηματικό τραγούδι και εκεί έγκειται η δυσκολία του. Μιλά και πρέπει να πει κάτι καθαρά. Είναι μια ιδιορρυθμία που το καθιστά και δύσκολο. Ανήκω σε μια αισχρή μειοψηφία.

Στο «Half Note» είχατε βρεθεί και τον Οκτώβριο. Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου στην κοινή σας παρουσία;

Λάκης: Υπάρχει χημεία με τον κόσμο και το νιώθουμε. Μας ακολουθεί και γελάει ή κλαίει μαζί μας.

Αρλέτα: Το 60-70% είναι νέοι άνθρωποι και η απήχηση είναι πολύ μεγάλη. Βεβαίως πρέπει αναγνωρίσω στο φίλο μου ότι έχει καλύτερη σχέση με τον κόσμο από ό,τι εγώ.