«Δεν πρόκειται για οικονομικούς μετανάστες» και διευκρινίζει: «Είναι αξιόλογοι επαγγελματίες, νέοι επιστήμονες, οι περισσότεροι από τους οποίους σπούδασαν στο εξωτερικό και θεώρησαν ότι η Ελλάδα δεν καλύπτει πλέον τις φιλοδοξίες και τα όνειρά τους, ανοίγοντας την πόρτα και δραπετεύοντας στο εξωτερικό. Η δίψα για το επόμενο βήμα και μια καριέρα που δεν περιορίζεται σε στεγανά ήταν η κινητήριος δύναμη. Και οι 26 είναι άνθρωποι με επιστημονική κατάρτιση, αξιόλογη επαγγελματική εμπειρία και δυνατότητες για μια καριέρα πέρα από τα ελληνικά σύνορα».
Η συγκεκριμένη δουλειά φέρει τον τίτλο «W1D», τον ταχυδρομικό κωδικό της Greek Street στο Λονδίνο. Πρόκειται για έναν δρόμο που πήρε την ονομασία του από την Ελληνική Εκκλησία που χτίστηκε εκεί το 1977. Η έκθεση διηγείται την ιστορία 26 Ελλήνων επαγγελματιών που ζουν και εργάζονται στη βρετανική πρωτεύουσα. Νέοι, ηλικίας από 30 έως 40 ετών, που εγκαταστάθηκαν στην Αγγλία αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα από αυτήν που επιβάλλουν τα διεθνή οικονομικοπολιτικά συμφέροντα και η τρόικα στην Ελλάδα. Μετανάστρια και η ίδια η Σύνθια Τζίτζη, έχει εφαρμόσει τη ρήση «άδραξε την ευκαιρία» παίρνοντας τον δρόμο για το Λονδίνο το 2012. «Από μικρή κυκλοφορούσα με μια φωτογραφική μηχανή στα χέρια ζουμάροντας σε πρόσωπα, τοπία και καταστάσεις», διηγείται ξετυλίγοντας την ιστορία της και εξηγώντας για ποιον λόγο έγινε και η ίδια μετανάστρια: «Αυτό μου έμαθε να απομονώνω το μάτι μου πίσω από τον φακό».
Η φωτογράφος Σύνθια Τζίτζη
Τελειώνοντας το σχολείο σπουδάζει φωτογραφία στην AΚTO και πριν προλάβει να αποφοιτήσει μέσω μια γνωριμίας πιάνει δουλειά στο στούντιο του μετρ της φωτογραφίας Ντίνου Διαμαντόπουλου. «Το να βρεθείς μικρό κοριτσάκι δίπλα σε έναν τόσο καταξιωμένο άνθρωπο είναι σαφώς θεία τύχη» και συνεχίζει: «O Ντίνος υπήρξε για μένα δάσκαλος, μέντορας, καλός φίλος. Ο,τι έμαθα το οφείλω σ’ εκείνον. Επί χρόνια ολόκληρα δουλέψαμε με την αφρόκρεμα βγάζοντας εκπληκτικές δουλειές». Ζητάμε από τη Σύνθια να θυμηθεί ένα περιστατικό, αν και όπως μας λέει δεν της αρέσει να ανατρέχει στα παλιά. «Θα σας πω την πρώτη μου εμπειρία με τον Ντίνο που είναι χαριτωμένη και αποτυπώνει τι ακριβώς συνέβαινε στο στούντιό του: Πρώτη μέρα που έχω πιάσει δουλειά και την ώρα που πάω να κλειδώσω, μια που ήξερα ότι τελειώναμε γύρω στις 5, μου λέει ο Ντίνος: “Δεν φεύγουμε, έχουμε φωτογράφηση”. Μετά από μισή ώρα χτυπάει η πόρτα και εμφανίζεται ο Ηλίας Ψηνάκης, ο οποίος, χωρίς να με ξέρει, διακωμωδεί την κατάσταση φωνάζοντας “απολύεσαι!”. Εκείνο το απόγευμα κάναμε ένα από τα ωραιότερα εξώφυλλα του Σάκη Ρουβά.
Εγώ, πρωτάρα, όπως ήταν φυσικό, ήμουν τρακαρισμένη. Αυτό το άγχος της επαφής με τους celebrities κράτησε πολλά χρόνια». Η Σύνθια Τζίτζη θα δουλέψει 10 χρόνια στο πλευρό του Ντίνου Διαμαντόπουλου κι όταν εκείνος θα φύγει από τη ζωή, θα αυτονομηθεί δουλεύοντας για περιοδικά όπως το «Down Town», το «Madame Figaro», αλλά και για τηλεοπτικά αναλαμβάνοντας κυρίως τα εξώφυλλα. Το 2012 διαλύει το σπίτι της στην Αθήνα και ακολουθεί το όνειρό της βγάζοντας εισιτήριο για Λονδίνο, όπου πήρε μαζί της μόνο τα φωτογραφικά της σύνεργα και μια βαλίτσα.
«Ηταν η εποχή που οι δουλειές στην Ελλάδα είχαν μειωθεί υπερβολικά. Εφυγα ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη και για ενάμιση μήνα περίπου ζούσα φιλοξενούμενη σε φίλους. Μια βδομάδα στον έναν, πέντε μέρες στον άλλον. Πολύ σύντομα κατάλαβα πώς λειτουργούσε το σύστημα και άρχισα να δουλεύω. Το Λονδίνο είναι μια διεθνής πόλη που έχει χώρο για όλους, αρκεί να αγαπάς αυτό που κάνεις και να έχεις επιμονή», λέει. Σήμερα η Σύνθια Τζίτζη συνεργάζεται με γνωστό πρακτορείο μοντέλων βγάζοντας φωτογραφίες για τα book των κοριτσιών, ενώ εργάζεται και ως freelancer φωτογραφίζοντας κυρίως ηθοποιούς και τραγουδιστές. «Κυνήγησα το όνειρό μου και εν μέρει τα κατάφερα, αφού ήθελα να δω πώς λειτουργεί το σύστημα σε μια μεγάλη πόλη. Ζούμε σε μια παγκόσμια κοινωνία και οφείλουμε οι εμπειρίες και οι προσλαμβάνουσες να είναι πιο διεθνείς. Οποιοσδήποτε ονειρευτεί το επόμενο βήμα μπορεί να το κάνει», εξομολογείται.
Ευτυχία Φράγκου, η κόρη του στρατηγού
Δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί μέσω του γραφείου Meliora Communication η έκθεσή της με τους σύγχρονους Ελληνες που αναζητούν καριέρα στο εξωτερικό και ο βρετανικός Τύπος έχει δείξει μεγάλο ενδιαφέρον. Περιοδικά όπως το «Time Out» έχουν κάνει εκτενή αφιερώματα στην «έκθεση που παρουσιάζει το πρόσωπο των σύγχρονων μεταναστών». Μάλιστα έχει εκδοθεί και ένα βιβλίο στο οποίο συμπεριλαμβάνονται τόσο οι φωτογραφίες διά χειρός Σύνθιας Τζίτζη όσο και οι προσωπικές ιστορίες μετανάστευσης των σύγχρονων Ελλήνων, τις οποίες μάλιστα περιγράφουν οι ίδιοι οι φωτογραφιζόμενοι. Παίρνουν θέση μπροστά από το κομπιούτερ μεταφέροντας όλα αυτά που ένιωσαν και νιώθουν για το Λονδίνο αλλά και την πατρίδα. Ξεχωρίζει το κείμενο της Ευτυχίας Φράγκου, της δημοσιογράφου που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και αποφοίτησε από το American Musical και Dramatic Academy στη Νέα Υόρκη. Η Ευτυχία Φράγκου, κόρη του πρώην Α/ΓΕΣ και υπουργού Αμυνας στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου το 2009 παρουσιάζει δική της εκπομπή στο κανάλι ΕΡΤ 3 με τίτλο «Balkan Express» ταξιδεύοντας στα ήθη και τα έθιμα των βαλκανικών χωρών και το 2014 συνεργάζεται με τον ALPHA παρουσιάζοντας την εκπομπή «Επιστροφή στο χωριό».
Η Ράνια Μπέλλου
Τον δρόμο για το Λονδίνο θα τον πάρει πριν από έναν περίπου μήνα, αναζητώντας νέους, πιο διεθνείς επαγγελματικούς δρόμους. Αυτή την εποχή δεν εργάζεται και περιγράφει τη μετανάστευσή της ως εξής:
«Ξεριζώνομαι (= τραβάω κάποιον από τη ρίζα). Πράξη που: παραληρεί, διχάζει, πονάει, υπόσχεται. Και φεύγεις για την υπόσχεση. Γι’ αυτήν φεύγεις…
Και προσαρμόζεσαι. Και ανθίζεις και αισθάνεσαι ζωντανός γιατί βγήκες από το προκαθορισμένο κάδρο, γιατί ζωγραφίζεις έξω από το περιθώριο. Και αυτό είναι πλούτος ατόφιος. Κλείδωσα βέβαια σε φωτογραφίες και μνήμες το ελληνικό μπλε του Αιγαίου, την Ελλάδα των Μεγάλων, τους ανθρώπους μου, τη γεύση από τη φέτα και τα γεμιστά, τη μυρωδιά του βασιλικού, την αίσθηση της αλμύρας στο σώμα, το γαργαλητό στα αυτιά που αφήνει η ελληνική γλώσσα… Και όταν περπατώ στους δρόμους και ακούω κάποιες φορές ελληνικά, τινάζομαι. Στρέφω το κεφάλι μου και χαμογελώ. Ακόμα κι αν δεν αρθρώσω λέξη, γαληνεύω.
Γιατί συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι μόνη. Είμαστε πολλοί. Και δημιουργούμε πολλές Μεγάλες Ελλάδες σε όλο τον κόσμο. Και με ρωτάνε συχνά από πού είμαι. Θέλω να πω από τον παράδεισο αλλά λέω σταθερά “I’m Greek”. Και χτυπάω πάντα το κάπα για να μην υπάρξει καμία παρανόηση. Για να τονίσω τη σιγουριά και τη δύναμη που μου δίνει αυτό το ακριβό greek. Είμαι όλη μια Ελλάδα. Την κουβαλάω μαζί μου, μέσα μου, πάνω μου. Πάντα. Και φυσικά εδώ στη νέα αγαπημένη, στη Μεγάλη Μητρόπολη».
Ευτυχία Φράγκου
Με το Balkan Express
Η κόρη του Φραγκούλη Φράγκου, πρώην Αρχηγού ΓΕΣ και πρώην υπουργού Εθνικής Αμυνας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμμένου, άφησε τις εκπομπές της στην ελληνική τηλεόραση και έφυγε για το Λονδίνο αναζητώντας νέους, πιο διεθνείς επαγγελματικούς δρόμους
Ευαγγελία Λαιμού
ψυχαναλύτρια για Αγγλους
Η νεαρή επιστήμονας έφυγε για το Λονδίνο προκειμένου να ασχοληθεί με εφαρμογές ψυχανάλυσης
Θανάσης Γκαβός
Η οδύσσεια του ανταποκριτή
Ο Θανάσης Γκαβός είναι δημοσιογράφος. Διέθετε ένα βαρύ επαγγελματικό πορτφόλιο όταν πήρε τον δρόμο για το Λονδίνο δουλεύοντας στο ελληνικό τμήμα του BBC και σε άλλα βρετανικά Μέσα, ενώ έχει εργαστεί στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και στην «Καθημερινή». Τι λέει ο ίδιος για τον δρόμο που τον έβγαλε στο Λονδίνο;
«Θυμάμαι πριν χρόνια -ή ήταν μέρες;- που μαζευτήκαμε στο προαύλιο της Αγίας Αικατερίνης. Καλοκαιράκι, πρώτες μεγάλες ζέστες, με παγωμένες μπίρες και μαυροδάφνη. Ολοι, νεαροί άντρες και γυναίκες, με τις ίδιες ερωτήσεις, τους ίδιους φόβους, τις ίδιες ελπίδες. “Να πας. Θα μας λείψεις, μα να πας. Τουλάχιστον να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, όχι που δείλιασες”, μου είπε μια φίλη. Πιο μετά, σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, την ώρα της απόφασης: “Μην πας πίσω, μη φύγεις. Κάνε αυτό που βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι θέλεις και όλοι θα καταλάβουν”. Σπίτι είναι εκεί που βρίσκεται η καρδιά, η γυναίκα και το παιδί, η μάνα και η αδερφή, οι καλοί φίλοι, οι μνήμες, οι χαρές και οι λύπες, οι δρόμοι, οι μουσικές, οι μυρωδιές και οι σκιές που αγάπησες, αγαπάς ακόμα και προστρέχεις για παρηγοριά και ανάσα. Πόση τύχη δυο σπίτια να ’χει κανείς!».
Βασιλική Δογκάκη
Η ψυχολόγος που ΖΗΤΟΥΣΕ παράθυρο στον κόσμο
Η Βασιλική Δογκάκη είναι ψυχολόγος, σπούδασε στην Αγγλία αλλά μετά το πανεπιστήμιο επέστρεψε στην Ελλάδα όπου και έμεινε για αρκετά χρόνια. Από το 2006 μέχρι το 2012 εργάζεται σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Πριν από τρία χρόνια βλέποντας γενικότερα το όλο αρνητικό κλίμα στη χώρα μας, αποφασίζει να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή στο Λονδίνο όπου σήμερα εργάζεται ως ψυχολόγος σε ένα Κέντρο Ημέρας που απευθύνεται σε ενήλικες με αυτισμό. Η ίδια περιγράφει τη μεταναστευτική διαδρομή της στο βιβλίο της έκθεσης γράφοντας: «Η πρώτη μου σκέψη κάθε φορά που επιστρέφω από την Ελλάδα είναι “πού είναι η αδερφή μου κι οι φίλοι μου;”, και παρατηρώ πάντα πόσο καιρό θα μου πάρει να συνηθίσω στην απουσία τους. Ευτυχώς και δυστυχώς, κάθε φορά μου παίρνει όλο και λιγότερο γιατί το ένστικτο της επιβίωσης νικάει. Και η βαθιά ανάγκη μου να μη μισήσω τη χώρα που με μεγάλωσε. Κι όλα αυτά που με κρατάνε εδώ. Ολα αυτά που κουβαλάνε μέσα τους την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή: η ηρεμία, η συνέπεια, ο σεβασμός, η ύπαρξη δυνητικού μέλλοντος, η Μητρόπολη και το πάντα ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο που είναι το Λονδίνο. Το πού θα είμαι σε 10 χρόνια δεν το γνωρίζω. Επαψα να πιστεύω στο ρίζωμα και τη μονιμότητα του χώρου. Πλέον αισθάνομαι πως το “πού” δεν έχει τόση σημασία όταν προέχει το “πώς”. Οι άνθρωποι που συναντώ προσπαθούν να με πείσουν ότι είμαι τυχερή που δεν ζω πια στην Ελλάδα. Μάλλον αγνοούν πως στη ζωή δεν τα έχεις ποτέ και πουθενά όλα. Ισως να αποδίδουν πολλά περισσότερα από αυτά που πρέπει στον παράγοντα τύχη. Ισως ο δικός τους πατέρας να μην τους έμαθε αυτό που μου έμαθε ο δικός μου: η τύχη είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση, που τη χτίζεις και την γκρεμίζεις κατά το δοκούν».
Γιάννης Μπεκιάρης
Ο εικαστικός
Ο Γιάννης Μπεκιάρης είναι εικαστικός και σύντροφος της Βασιλικής Δογκάκη. Πήραν την απόφαση να φύγουν μαζί καθώς ήταν αδύνατον να βρει πρωινή δουλειά, ενώ και στις εκθέσεις πουλούσε πλέον ελάχιστα. Τώρα στο Λονδίνο εργάζεται τα πρωινά στο ίδιο κέντρο με αυτιστικούς ενήλικες που απασχολείται και η Βασιλική, ενώ επιτυχία γνωρίζουν και οι ατομικές του εκθέσεις που απευθύνονται πια σε ένα πιο διεθνές κοινό. Περιγράφει τη μεταναστευτική ιστορία του γράφοντας: «Κάθε φορά που ταξιδεύω στην Ελλάδα έχω πάντα τον ίδιο ενθουσιασμό: γυρνάω στον τόπο μου. Είναι τόσο επώδυνο να είμαι μακριά από τους φίλους και την οικογένειά μου. Ιδιαίτερα όταν συμβαίνουν πράγματα στις ζωές μας στα οποία δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι θα ήμασταν απόντες. Κάθε φορά, όμως, που βρίσκομαι εκεί και συναντάω τις ίδιες δυσκολίες που με ώθησαν να φύγω, μου λείπει η ζωή μου στο Λονδίνο. Σαν μια δυσάρεστη υπενθύμιση γιατί έφυγα εξαρχής. Παρ’ όλα αυτά νιώθω πως κουβαλάω μόνιμα μέσα μου ένα κουτί γεμάτο βιώματα, μυρωδιές και πολύ δυνατό φως. Αυτό το κουτί ανοίγει τα καλοκαίρια για να μπουν μέσα μυρωδιές από ρίγανη, χώμα, βασιλικό, γιασεμί και θάλασσα. Μυρωδιές που θα με συντροφεύουν όλο τον υπόλοιπο καιρό που θα είμαι μακριά».
Πάρις Διαμαντίδης
Ο εκπαιδευτής σκύλων
Ο Πάρις Διαμαντίδης είναι εκπαιδευτής σκύλων-οδηγών τυφλών. Σπούδασε στην Ιταλία και εργάστηκε για το κέντρο «Λάρα» όταν αποφάσισε ότι το όλο κλίμα δεν του ταιριάζει. Από το τέλος του καλοκαιριού ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. «Αποχαιρέτησα για πολλοστή φορά όλα αυτά τα γνώριμα πρόσωπα και μέρη, ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου, αυτό που θεωρώ οικογένεια», λέει αναφερόμενος στην προσωπική του ιστορία και συνεχίζει: «Συνηθισμένος πλέον στους αποχωρισμούς ή και όχι, έφτασα στο Λονδίνο στις 25 Αυγούστου του 2015. Ακόμα βιώνω την αλλαγή μέσα μου, και είναι μια πρόκληση για μένα που συνειδητά θέλησα να δεχτώ. Πιστεύω στην εξέλιξη σε όλους τους τομείς, πόσο μάλλον στον επαγγελματικό. Εκπαιδεύω σκύλους-οδηγούς για άτομα με απώλεια όρασης. Ναι, λατρεύω αυτό που κάνω και θέλω να μπορώ να προσφέρω όπου κι αν βρίσκομαι. Προσπαθώ να ζω το τώρα κάθε στιγμή, όπως άλλωστε κάνουν και οι σκύλοι που εκπαιδεύω. Ισως είναι το μεγαλύτερο δώρο που μου χάρισε η επαφή μαζί τους. Εξάλλου όλοι σ’ αυτή τη ζωή είμαστε περαστικοί. Ας αφήσει ο καθένας το στίγμα του όπως και όπου μπορεί».
Τα σχόλια είναι κλειστά.