Τασία Χριστοδουλοπούλου: Η ακτιβίστρια υπουργός με τις ιδεολογικές εμμονές – Τι έγραψε το «Καρφί»

Του Γιώργου Γερόπουλου

Είναι γυναίκα με δωρικό στιλ: το προδίδουν το iconic καρέ μαλλί της με τις ασύμμετρες κοντές αφέλειες, τα ενδιαφέροντα αξεσουάρ, τα μακριά καλοραμμένα μίνιμαλ παλτό και οι ήπιοι γήινοι χρωματικοί συνδυασμοί. Και όλα αυτά εμφανίζουν μια γυναίκα με παιδεία και ανατροφή, τα οποία συνδυασμένα με το σκληρά χαραγμένο, όχι από την ηλικία, πρόσωπο αποκαλύπτουν μια προσωπικότητα μαχητική και επίμονη που δεν παραιτείται από τις απόψεις και τις ιδεολογικές εμμονές της.

Η Τασία Χριστοδουλοπούλου, για να ορκιστεί αναπληρώτρια υπουργός για θέματα Μεταναστευτικής Πολιτικής στην πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς με ολίγη ΑΝΕΛ, διήνυσε μακρά πορεία. Από τις οργανώσεις της μεταπολιτευτικής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (βλέπε Κομμουνιστική Οργάνωση «Μαχητής») και τις αίθουσες των δικαστηρίων υπερασπιζόμενη, σύμφωνα με τους συντρόφους της, πολιτικούς κρατουμένους έως τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα από τη θέση της πολιτικής προϊσταμένης των κατασταλτικών μηχανισμών που «πετροβολούσε» στο παρελθόν.

Η υπουργός έγινε γνωστή ως ακτιβίστρια τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των κρατουμένων, των κοινωνικά αδύναμων, των μεταναστών και των τοξικοεξαρτημένων. Μια δράση που είχε και συνδικαλιστική έκφραση, αφού υπήρξε εκλεγμένο μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, με τη Ριζοσπαστική Αριστερή Κίνηση, ενώ ήταν ιδρυτικό μέλος της δικηγορικής παράταξης «Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων» και υποψήφια πρόεδρός της στις εκλογές του 1993, εκπροσωπώντας την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά.

ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Δύο θέματα σφράγισαν την πορεία της και δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινή κυβερνητική λειτουργία. Το πρώτο αφορά την υπεράσπιση που προσέφερε ως δικηγόρος στο Εφετείο στον Ηρακλή Κωστάρη, ο οποίος καταδικάστηκε σε ισόβια για τη συμμετοχή του στις δολοφονίες των Μπακογιάννη και Περατικού και ήταν γνωστός με το κωδικό όνομα «Χάρης» στην τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη. Η αναπληρώτρια υπουργός πάντα φλέρταρε επιστημονικά με το φιλοσοφικό θέμα της πολιτικής βίας και τον ρόλο της στην Ιστορία. Ως παλαιά ακροαριστερή, όπως όλα δείχνουν, είχε ενστερνιστεί τη μαρξιστική ρήση: «Η βία είναι η μαμή της Ιστορίας». Και σε αυτές τις ιδεολογικές ατραπούς για τη συλλογική βία των μαζών, που χωρίζεται με μια λεπτή γραμμή από την ατομική εγκληματική βία, χάλασε πολλή φαιά ουσία και αγωνιστικότητα. Κάτι το οποίο προκαλεί έως σήμερα αντιπαραθέσεις με τους πολιτικούς αντιπάλους της, προσφέρει τηλεοπτικό θέαμα στο κοινό, αλλά και απορία σε όσους έχουν θύματα από τη δράση τρομοκρατικών οργανώσεων.

Το δεύτερο θέμα αφορά τη μεταναστευτική πολιτική, για την οποία είναι υπεύθυνη και ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και ενδοκυβερνητική κρίση. Η τελευταία παρέμβασή της για τις αυξημένες ροές προσφύγων από τη Συρία αποκάλυψε ότι η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι και χιλιάδες πρόσφυγες «λιάζονται», κατά δήλωσή της, στις πλατείες. Οι θέσεις της κ. Χριστοδουλοπούλου προκάλεσαν ορυμαγδό αντιδηλώσεων με κορυφαία την παρέμβαση της Άννας Βαγενά, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία χαρακτήρισε ανόητες τις δηλώσεις της υπουργού και εκτός τόπου και χρόνου. Στο παρασκήνιο ανάλογα σχόλια έκαναν και συνάδελφοί της υπουργοί, ενώ ο Γιάννης Πανούσης έβλεπε να δικαιώνεται στην κόντρα του με τη συνάδελφό του.

Οι δηλώσεις της αρμόδιας υπουργού αποκάλυψαν και κάτι άλλο: ότι δηλαδή η κυβέρνηση αγνοεί τον αριθμό των προσφύγων που φτάνουν κατά χιλιάδες στα νησιά, αλλά έχει και έλλειμμα πολιτικής στο συγκεκριμένο θέμα, το οποίο τον καιρό της αντιπολίτευσης αποτελούσε προνομιακό πεδίο κριτικής στους κυβερνώντες. Το αλαλούμ συνεχίζεται όταν βασικές νομικές έννοιες αγνοούνται ή παρακάμπτονται με κίνδυνο η χώρα να παραβιάσει ευρωπαϊκές συνθήκες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το non paper του Μαξίμου, το οποίο στη συνέχεια απεσύρθη, αφού αναφερόταν στην παραχώρηση ταξιδιωτικών εγγράφων στους πρόσφυγες και άνοιγε την πόρτα της εξόδου από τη Συνθήκη του Σένγκεν.

«Πέτρα» της πρώτης μεγάλης κυβερνητικής κρίσης

Μετά τα αντιφατικά μηνύματα προς όλους, στο εσωτερικό και το εξωτερικό, η κυβέρνηση αποφάσισε να άρει την πρώτη απόφασή της για κατάργηση των κέντρων προσωρινής κράτησης αλλοδαπών (βλέπε Αμυγδαλέζα) και να προχωρήσει στη δημιουργία νέων κέντρων φιλοξενίας προσφύγων. Τουτέστιν μεθερμηνευόμενο, να συνεχίσει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης δεόντως εξανθρωπισμένη. Είχε βέβαια προηγηθεί η ενδοκυβερνητική κρίση μεταξύ της Τ. Χριστοδουλοπούλου και του Γ. Πανούση για τη διάλυση των κέντρων προσωρινής κράτησης, με τη γνωστή επίμαχη διαταγή υποστρατήγου της ΕΛΑΣ. Όπως αποδείχτηκε, αλλά δεν ομολογήθηκε ποτέ, για το επεισόδιο ευθύνεται το γραφείο της αναπληρώτριας υπουργού και δη η σύμβουλος Ελένη Σπαθανά, η οποία επικοινώνησε με τον αποπεμφθέντα υποστράτηγο, προκειμένου να ενεργοποιήσει τη γνωστή απόφαση διάλυσης της Αμυγδαλέζας. Η σύμβουλος της αναπληρώτριας υπουργού είναι δικηγόρος και ιδρυτικό μέλος της «Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών». Τον Μάρτιο του 2011 με την κατάληψη αρχικά της
Νομικής και μετά της «Υπατίας», η «Ομάδα Δικηγόρων» δραστηριοποιείται υπό την ομπρέλα της «Αλληλεγγύης» (πρωτοβουλία από μέλη της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, «Ρόζα» κ.ά.) και πετυχαίνουν για τους μετανάστες την παροχή καθεστώτος «ανοχής απεριόριστου χρόνου και ταξιδιωτικά έγγραφα». Είναι το θέμα για το οποίο ο τότε υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης κατήγγειλε, πριν από λίγες ημέρες, μέσω του διαδικτύου, τον Αλέξη Τσίπρα και την Επιτροπή Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία προΐστατο η κ. Χριστοδουλοπούλου, ότι τον εκβίαζαν για την παροχή καθεστώτος «ανοχής απεριόριστου χρόνου και ταξιδιωτικών εγγράφων».

Και όλα αυτά οδήγησαν τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Πανούση στα πρόθυρα της παραίτησης, στην αρθρογραφία για την «Αριστερά του Τίποτα» και την πρό(σ)κληση προς τον πρωθυπουργό να λάβει τις αποφάσεις του. Ωστόσο η παρέα της Αίγινας, δηλαδή ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ο Θεόδωρος Δρίτσας και η σύζυγός του Τασία Χριστοδουλοπούλου, περί άλλα τυρβάζουν, απολαμβάνοντας την ανοχή του πρωθυπουργού.